ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΙϚ´ 1 - 1
1 Κατήντησε
δὲ εἰς Δέρβην καὶ Λύστραν. καὶ ἰδοὺ μαθητής τις ἦν ἐκεῖ ὀνόματι Τιμόθεος, υἱὸς
γυναικός τινος Ἰουδαίας πιστῆς, πατρὸς δὲ Ἕλληνος,
ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ
ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΙϚ´ 12 - 20
12 ἐκεῖθέν
τε εἰς Φιλίππους, ἥτις ἐστὶ πρώτη τῆς μερίδος τῆς Μακεδονίας πόλις κολωνία. ἦμεν
δὲ ἐν αὐτῇ τῇ πόλει διατρίβοντες ἡμέρας τινάς, 13 τῇ τε ἡμέρᾳ τῶν
σαββάτων ἐξήλθομεν ἔξω τῆς πόλεως παρὰ ποταμὸν οὗ ἐνομίζετο προσευχὴ εἶναι, καὶ
καθίσαντες ἐλαλοῦμεν ταῖς συνελθούσαις γυναιξί. 14 καί τις γυνὴ ὀνόματι
Λυδία, πορφυρόπωλις πόλεως Θυατείρων, σεβομένη τὸν Θεόν, ἤκουεν, ἧς ὁ Κύριος διήνοιξε
τὴν καρδίαν προσέχειν τοῖς λαλουμένοις ὑπὸ τοῦ Παύλου. 15 ὡς δὲ ἐβαπτίσθη
καὶ ὁ οἶκος αὐτῆς, παρεκάλεσε λέγουσα· Εἰ κεκρίκατέ με πιστὴν τῷ Κυρίῳ εἶναι, εἰσελθόντες
εἰς τὸν οἶκόν μου μείνατε· καὶ παρεβιάσατο ἡμᾶς. 16Ἐγένετο δὲ πορευομένων ἡμῶν
εἰς προσευχὴν παιδίσκην τινὰ ἔχουσαν πνεῦμα πύθωνος ἀπαντῆσαι ἡμῖν, ἥτις ἐργασίαν
πολλὴν παρεῖχε τοῖς κυρίοις αὐτῆς μαντευομένη. 17 αὕτη κατακολουθήσασα
τῷ Παύλῳ καὶ τῷ Σίλᾳ ἔκραζε λέγουσα· Οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου
εἰσίν, οἵτινες καταγγέλλουσιν ἡμῖν ὁδὸν σωτηρίας. 18 τοῦτο δὲ ἐποίει ἐπὶ
πολλὰς ἡμέρας. διαπονηθεὶς δὲ ὁ Παῦλος καὶ ἐπιστρέψας τῷ πνεύματι εἶπε· Παραγγέλλω
σοι ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐξελθεῖν ἀπ’ αὐτῆς. καὶ ἐξῆλθεν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ. 19 Ἰδόντες
δὲ οἱ κύριοι αὐτῆς ὅτι ἐξῆλθεν ἡ ἐλπὶς τῆς ἐργασίας αὐτῶν, ἐπιλαβόμενοι τὸν Παῦλον
καὶ τὸν Σίλαν εἵλκυσαν εἰς τὴν ἀγορὰν ἐπὶ τοὺς ἄρχοντας, 20 καὶ
προσαγαγόντες αὐτοὺς τοῖς στρατηγοῖς εἶπον· Οὗτοι οἱ ἄνθρωποι ἐκταράσσουσιν ἡμῶν
τὴν πόλιν Ἰουδαῖοι ὑπάρχοντες,
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΙϚ´ 1 - 1
1 Εφθασε
δε εις την Δερβην και εις την Λυστραν και ιδού υπήρχε εκεί κάποιος μαθητής,
ονόματι Τιμόθεος, υιός μιας γυναικός Ιουδαίας, πιστής στον Χριστόν, πατρός δε
Ελληνος, εθνικού.
ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΙϚ´ 12 - 20
12 Από
εκεί επροχωρήσαμεν στους Φιλίππους, πόλιν η οποία είναι η σπουδαιοτέρα ρωμαϊκή
αποικία της περιοχής της Μακεδονίας. Εμείναμεν δε εις την πόλιν αυτήν μερικάς
ημέρας. 13Και κατά την ημέραν του Σαββάτου εβγήκαμεν έξω από την πόλιν
καντά στον ποταμόν, όπου εθεωρείτο τόπος προσευχής των Ιουδαίων. Και αφού
εκαθίσαμεν, συνωμιλούσαμεν με τας γυναίκας, που είχαν συγκεντρωθή εκεί. 14 Και
μία γυναίκα, ονόματι Λυδία, που κατήγετο από τα Θυάτειρα και επωλούσε στους
Φιλίππους πορφυρά πολύτιμα υφάσματα και η οποία εσέβετο τον αληθινόν Θεόν,
ήκουε με προσοχήν τα λόγια μας. Αυτής ο Κυριος ήνοιξε, με την θείαν του χάριν,
την καρδίαν, δια να δώση έτσι μεγάλην προσοχήν εις όσα έλεγεν ο Παύλος. 15 Οταν
δε εβαπτίσθηκε μαζή με όλην την οικογένειάν της, μας επροσκάλεσε στο σπίτι της
λέγουσα· “εάν με έχετε κρίνει πιστήν στον Κυριον, ελάτε στο σπίτι μου και
μείνατε ως φιλοξενούμενοι”. Και με την πολλήν και ευλαβή επιμονήν της μας
ηνάγκασε να μείνωμεν στο σπίτι της. 16 Καποτε δε, όταν ημείς
επηγαίναμε στον τόπον της προσευχής, μας συνήντησε στον δρόμον μια νεαρά δούλη,
που είχε πονηρόν, μαντικόν πνεύμα μέσα της και έδιδε διαφόρους μαντείας επί
μέσα της και έδιδε διαφόρους μαντείας επί πληρωμή. Αυτή με τας μαντείας που
έδινε, απέδιδε πολλά κέρδη στους κυρίους της. 17Αυτή, λοιπόν, ηκολούθησε
από κοντά τον Παύλον και τον Σιλαν και έκραζε λέγουσα· “αυτοί οι άνθρωποι είναι
δούλοι του Θεού του υψίστου, οι οποίοι μας κάνουν γνωστόν τον δρόμον της
σωτηρίας”. 18 Αυτό δε έκανε επί πολλάς ημέρας (διότι το πανούργον
πονηρόν πνεύμα ήθελε ν' αποκτήση έτσι την εμπιστοσύνην και εκείνων, που θα
επίστευαν στον Χριστόν). Ενοχληθείς δε και οργισθείς ο Παύλος από την πανούργον
αυτήν μαρτυρίαν εγύρισε προς την παιδίσκην, που τον ακολουθούσε, και είπε στο
πονηρόν πνεύμα· “σε διατάσσω, εν ονόματι του Ιησού Χριστού, να εξέλθης από
αυτήν”. Και πράγματι το πονηρόν πνεύμα εβγήκε αμέσως την στιγμήν εκείνην. 19 Οι
κύριοι όμως αυτής όταν είδαν, ότι έφυγε η ελπίς της προσοδοφόρου εργασίας των,
συνέλαβαν τον Παύλον και τον Σιλαν και τους έφεραν εις την αγοράν προς τους
άρχοντας. 20 Και αφού τους ωδήγησαν εμπρός στους στρατηγούς, είπαν·
“αυτοί οι άνθρωποι, που είναι Ιουδαίοι, αναστατώνουν τον πόλιν μας·
ΠΗΓΗ: www.saint.gr