Το όγδοον Αναστάσιμον εωθινόν δοξαστικόν ιδιόμελον.
Ποίημα Λέοντος βασιλέως του σοφού.
Ήχος Πλάγιος του τετάρτου.
Τα
της Μαρίας δάκρυα ου μάτην χείνται θερμώς: ιδού γάρ κατηξίωται, και διδασκόντων
Αγγέλων, και τής όψεως τής σής, ώ Ιησού. Αλλ” έτι πρόσγεια φρονεί, οία γυνή
ασθενής. Διό και αποπέμπεται, μή προσψαύσαί σοι Χριστέ. Αλλ” όμως κήρυξ
πέμπεται τοις σοίς Μαθηταίς, οίς ευαγγέλια έφησε, τήν προς τον Πατρώον κλήρον
άνοδον απαγγέλλουσα. Μεθ” ής αξίωσον και ημάς, της εμφανείας σου, Δέσποτα
Κύριε.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Τα
δάκρυα της Μαγδαληνής Μαρίας δεν χύνονται μάταια με τόση θερμότητα, γιατί να,
ήδη έχει αξιωθεί και να διδαχθεί την ανάστασή Σου από άγγελον αλλά και να δει
και Εσένα τον ίδιον, Ιησού. Αλλά ακόμη σκέπτεται σύμφωνα με τα γήινα δεδομένα,
αφού είναι και αδύναμη γυναίκα ή μάλλον συναισθηματική πολύ ακόμη. Γι’ αυτό και
την απομακρύνεις από κοντά Σου και δεν της επιτρέπεις να Σε ακουμπήσει. Κι
όμως, την στέλνεις ως κήρυκα προς τους μαθητές Σου, στους οποίους είπε το
χαρμόσυνο μήνυμα και την άνοΔό Σου προς την πατρική Σου κληρονομιά, δηλαδή τον
ουρανό. Μαζί με αυτήν αξίωσε και μας, Δέσποτα Κύριε, να δούμε την εμφάνισή Σου.
Απόδοση, Μοναχής Θεοδοσίας
Ψάλλει ο αείμνηστος Ματθαίος Τσαμκιράνης σε ήχο πλάγιο του Δ'
ΠΗΓΗ:www.orp.gr