Το έκτον Αναστάσιμον εωθινόν δοξαστικόν ιδιόμελον.
Ποίημα Λέοντος βασιλέως του σοφού.
Η όντως ειρήνη σύ
Χριστέ, προς ανθρώπους Θεού, ειρήνην την σήν διδούς, μετά την Έγερσιν Μαθηταίς,
εμφόβους έδειξας αυτούς, δόξαντας πνεύμα οράν. Αλλά κατέστειλας τον τάραχον
αυτών της ψυχής, δείξας τας χείρας και τους πόδας σου. Πλήν απιστούντων έτι, τη
της τροφής μεταλήψει, και διδαχών αναμνήσει, διήνοιξας αυτών τον νούν, του
συνιέναι τας Γραφάς. Οίς και την Πατρικήν επαγγελίαν καθυποσχόμενος, και
ευλογήσας αυτούς, διέστης προς ουρανόν. Διό σύν αυτοίς προσκυνούμέν σε, Κύριε
δόξα σοι.
Συ Χριστέ, η
πραγματική ειρήνη προς τους ανθρώπους του Θεού, χάρισες την ειρήνη Σου μετά την
ανάστασή Σου στους μαθητές. Έτσι, αν και τους έκανες να φαίνονται φοβισμένοι,
επειδή νόμιζαν πως βλέπουν κάποιο φάντασμα, έσβυσες την ταραχή της ψυχής τους,
αφού τους έδειξες τα Χέρια Σου και τα πόδια Σου τα τρυπημένα. Επειδή όμως ακόμη
απιστούσαν και από το θαυμασμό τους δεν χωρούσε ο νους τους την Ανάστασή Σου,
με το να πάρεις τροφή και με το να τους θυμήσεις τις διδασκαλίες Σου, τους φώτισες
τον νου, για να κατανοήσουν τις γραφές. Σ’ αυτούς λοιπόν «ανανέωσες» και πάλι
την πατρική υπόσχεση, και αφού τους ευλόγησες, αναχώρισες ανεβαίνοντας προς τον
ουρανό. Γι’ αυτό και Σε προσκυνούμε μαζί τους. Δόξα σ’ Εσένα, Κύριε.
Απόδοση Μοναχής Θεοδοσίας.
ΠΗΓΗ:www.orp.gr