Το ένατον Αναστάσιμον εωθινόν δοξαστικόν
ιδιόμελον.
Ποίημα Λέοντος βασιλέως του σοφού.
Ήχος πλ. Α’
Ως
επ’ εσχάτων των χρόνων, ούσης οψίας Σαββάτων, εφίστασαι τοις φίλοις Χριστέ, και
θαύματι θαύμα βεβαιοίς, τη κεκλεισμένη εισόδω των θυρών, την εκ νεκρών σου
Ανάστασιν. Αλλ' έπλησας χαράς τους Μαθητάς, και Πνεύματος αγίου μετέδωκας
αυτοίς, και εξουσίαν ένειμας αφέσεως αμαρτιών. Και τον Θωμάν ου κατέλιπες, τω
της απιστίας καταβαπτίζεσθαι κλύδωνι. Διό παράσχου και ημίν, γνώσιν αληθή, και
άφεσιν πταισμάτων, εύσπλαγχνε Κύριε.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Καθώς
πλησίαζε πια να βραδιάσει εκείνη την πρώτη ημέρα της εβδομάδος, (δηλαδή την
Κυριακή), μετά την ανάσταση στέκεσαι, Χριστέ, ανάμεσα στους μαθητές και φίλους
Σου, και με θαύμα επιβεβαιώνεις το θαύμα της αναστάσεώς Σου εκ νεκρών, αφού
βρέθηκες ανάμεσά τους, ενώ η είσοδος ήταν κλεισμένη. Έτσι, γέμισες με χαρά τους
θλιμμένους μαθητές Σου, και τους μετέδωκες το Άγιό Σου Πνεύμα, ενώ τους έδωσες
την χάρη και την εξουσία να συγχωρούν τις αμαρτίες των πιστών. Δεν εγκατέλειψες
επίσης και τον Θωμά, που καταβυθιζόταν στη φουρτούνα της απιστίας. Γι’ αυτό
χάρισε και σε μας την αληθινή γνώση, που μόνο Εσύ έχεις, και την άφεση των
αμαρτιών μας, ευσπλαχνε Κύριε.
Απόδοση
Μοναχής Θεοδοσίας.
ΠΗΓΗ:www.orp.gr
Ψάλλει ο Άρχων Στανίστας