Το δέκατον Αναστάσιμον εωθινόν δοξαστικόν
ιδιόμελον.
Ποίημα Λέοντος βασιλέως του σοφού.
Ήχος πλ. Β’
Ήχος πλ. Β’
Μετά
την εις Άδου κάθοδον, και την εκ νεκρών Ανάστασιν, αθυμούντες ώς εικός, επί τω
χωρισμώ σου Χριστέ οι Μαθηταί, προς εργασίαν ετράπησαν. Και πάλιν πλοία και
δίκτυα, και άγρα ουδαμού. Αλλά σύ Σώτερ εμφανισθείς, ώς δεσπότης πάντων,
δεξιοίς τα δίκτυα, κελεύεις βαλείν. Και ήν ο λόγος έργον ευθύς, και πλήθος των
ιχθύων πολύ, και δείπνον ξένον έτοιμον εν γή, ού μετασχόντων τότε σου των
Μαθητών. Και ημάς νύν νοητώς καταξίωσον, εντρυφήσαι φιλάνθρωπε Κύριε.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Ηταν
φυσικό μετά την κάθοδο του Χριστού στον Αδη οι μαθητές Του να είναι βαρύθυμοι,
αν και είχε συμβεί και η ανάσταση, γιατί είχαν χωρισθεί από τον Διδάσκαλό τους
και γι’ αυτό γύρισαν πάλι και ρίχθηκαν στη δουλειά, για να ζήσουν. Και πάλι
ανέβηκαν στα πλοία και άρπαξαν τα δίκτια, αλλά πουθενά ψάρια. Τότε Συ Σωτήρ
εμφανίσθηκες και σαν Δεσπότης και Κύριος των πάντων, τους διατάζεις να ρίξουν
τα δίκτια στα δεξιά του πλοίου. Και έγινε αμέσως ο λόγος Σου έργο. Έτσι,
ψάρεψαν πολύ πλήθος ψαριών. Αλλά και στην ακτή τους περίμενε ένα έτοιμο από
Σένα θαυμαστό δείπνο. Σε αυτό το δείπνο πήραν μέρος τότε οι μαθητές Σου. Αλλά
καταξίωσε και εμάς σήμερα να απολαύσουμε νοητά αυτό το δείπνο, φιλάνθρωπε
Κύριε.
Απόδοση
Μοναχής Θεοδοσίας
ΠΗΓΗ:www.orp.gr
Ψάλλει ο Άρχων Μουσικοδίδασκαλος της Μ.Χ.Ε. κ.Δημοσθένης Παϊκόπουλος