ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΞΑΝΘΗΣ

         ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ                                  

                                          ΞΑΝΘΗ  14-02-2016ΤΟ  ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ«Τα Χαρακτηριστικα Της Πιστεως»

Ἡ περίπτωση τῆς Χαναναίας γυναίκας τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος μᾶς προσφέρει τὴν εὐκαιρία γιὰ μιὰ σύντομη ἀνάλυση τῆς χριστιανικῆς πίστεως καὶ τῶν γνωρισμάτων της.

Κατ’ ἀρχὴν ἡ Χαναναία πιστεύει στὴ μεσσιανικὴ ἐξουσία τοῦ Ἰησοῦ, τὸν ὁποῖο ἀποκαλεῖ «υἱὸν Δαυΐδ». Ἡ ἁπλότητα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἐμπόδισε τοὺς Ἰουδαίους νὰ τὸν ἀναγνωρίσουν ὡς τὸν ἀναμενόμενο Μεσσία, δὲν ἐμποδίζει τὴν πιστὴ Χαναναία νὰ ἰδεῖ στὸ πρόσωπό Του τὸν ἀπεσταλμένο ἀπὸ τὸν Θεὸ νικητὴ τῆς φθορᾶς καὶ ἐλευθερωτὴ τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν πόνο καὶ τὴν ἀσθένεια.

Ἡ πίστη της παραμένει ἀνεπηρέαστη καὶ ἀκλόνητη ἀπὸ τὴ σιωπὴ τοῦ Ἰησοῦ. Μπαίνει σὲ δοκιμασία ἀλλὰ δὲν κάμπτεται. Δὲν εἶναι λίγο πρᾶγμα, νὰ ζητᾶς ἀπὸ κάποιον κάτι, νὰ μὴ σοῦ ἀπαντᾶ, νὰ σὲ περιφρονεῖ, καὶ σὺ νὰ ἐπιμένεις. Μόνο ἂν εἶσαι βέβαιος ὅτι θὰ λάβεις τὸ αἰτούμενο, τολμᾶς καὶ ἐπιμένεις. Ἡ βεβαιότητα καὶ ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν Ἰησοῦ κάνουν τὴν πίστη τῆς Χαναναίας σταθερὴ καὶ ἀκλόνητη.

Συνοδεύεται ἡ πίστη της ἀπὸ ταπείνωση εἰλικρινή. Δέχεται ἡ ταπεινὴ αὐτὴ γυναίκα τὴν ἐξευτελιστικὴ παρομοίωσή της μὲ σκυλάκι, δὲν ἀγανακτεῖ, ἀλλ’ ἀπαντᾶ μὲ τρόπο ποὺ δείχνει τὴν ὑποταγή της. Ἴσως σκεφθεῖ κανεὶς ὅτι ὁ πόνος γιὰ τὸ ἄρρωστο παιδί της καὶ ἡ ἐλπίδα γιὰ τὴ θεραπεία του τὴν κάνουν νὰ τὰ ἀνέχεται ὅλα. Ἡ πείρα ὅμως τῆς ζωῆς μαρτυρεῖ ὅτι ὁ ἐγωϊσμὸς πολλὲς φορὲς στέκεται ἐμπόδιο γιὰ νὰ ζητήσει ὁ ἄνθρωπος τὴν ἱκανοποίηση τῶν ἀναγκῶν του. Δὲν πρόκειται λοιπὸν στὴν περίπτωσή τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς γιὰ μιὰ ἀναγκαστικὴ ταπείνωση ἀλλὰ γιὰ μιὰ εἰλικρινὴ συντριβὴ μπροστὰ στὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ.

Ἐκεῖνο πού μετρᾶ γιά τόν Θεό δέν εἶναι ἡ καταγωγή, τά προνόμια, ἡ θέση, ἡ μόρφωση, ἀλλά ἡ ζωντανή πίστη, ἡ ὁποία ξεπερνᾶ τούς ὀρθολογισμούς καί αὐτό μᾶς ἀποκαλύπτει τό πιό ἰδιαίτερο χαρακτηριστικό της.

Ἡ πίστη βρίσκεται πάνω ἀπὸ τὴ λογική. Ὁ ἄνθρωπος θέλει πολλὲς φορὲς στηρίγματα γιὰ νὰ πεισθεῖ, ζητᾶ ἀποδείξεις ποὺ νὰ ἱκανοποιοῦν τὸ μυαλό. Κι ὅταν δὲν τὰ ἔχει, ἀμφιβάλλει, κλονίζεται, πέφτει. Ἡ πίστη ὑπερβαίνει τὴ λογική, εἶναι ὑπέρλογη. Ἀνήκει στὴν τάξη τῆς καρδιᾶς κι ὄχι τοῦ μυαλοῦ. Δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τὰ πτωχὰ ὑποστηρίγματα τῆς λογικῆς γιὰ νὰ κρατηθεῖ∙ τὴν στηρίζει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Εἶναι φανερὸ ὅτι γιὰ ὅλους μας ἡ λογικὴ παίζει σπουδαῖο ρόλο στὴ ζωή μας, ἡ πίστη ὅμως, εἶναι κάτι ἀνώτερο, ποὺ δύσκολα μπορεῖ νὰ ἀποκτηθεῖ∙ κι ἀκόμη πιὸ δύσκολο νὰ διατηρηθεῖ σταθερή. Γι’ αὐτὸ τὸ αἴτημά μας καὶ ἡ προσευχή μας ἂς εἶναι πάντοτε: «Κύριε, πρόσθες ἡμῖν πίστιν»  

ΕΚ  ΤΗΣ  ΙΕΡΑΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ