ΙΕΡΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΞΑΝΘΗΣ
ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ
ΞΑΝΘΗ 04-09-2016
ΤΟ
ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
«Συγγνωμη χωρις ορια»
Ἀφορμή γιά τήν
σημερινή Εὐαγγελική παραβολή τοῦ σκληροῦ ἄκαρδου δούλου, ἦταν ἡ ἐρώτηση τοῦ
Ἀποστόλου Πέτρου «Κύριε πόσες φορὲς νά
συγχωρήσω τόν ἀδελφό μου, ἐάν ἐξακολουθεῖ νά μοῦ κάνει κακό;» Τό συνηθισμένο
ὅριο γιά τούς Ἰουδαίους ἧταν τρεῖς φορές. Ὁ Πέτρος πιστεύοντας ὅτι τό
ὑπερακοντίζει καί φθάνει σέ ὕψη μακροθυμίας, τό ὑπερδιπλασιάζει προτείνοντας
«ἕως ἑπτά φορές;» Ὁ Χριστὸς τοῦ ἀπαντᾶ «οὐ λέγω σοι ἕως ἑπτάκις, ἀλλά ἕως
Ἑβδομηκοντάκις ἑπτά», γιὰ νὰ τοῦ δείξει ὅτι μπορεῖ νὰ συγχωρήσει κανεὶς τὸν
συνάνθρωπό του ἀπεριόριστες φορὲς.
Στὴν παραβολή
αὐτή χαρακτηριστικὲς εἶναι οἱ ἀντιθέσεις. Κὰτ’ ἀρχήν, τῆς διαφορᾶς τοῦ χρέους:
Ὁ ἕνας δοῦλος, προφανῶς κάτοχος ὑψηλῆς θέσεως καὶ ἁρμοδιοτήτων στὸ βασίλειο
ὤφειλε στὸ βασιλιὰ ἀσύλληπτα μεγάλο ποσό, «μύρια τάλαντα», περίπου δέκα
ἑκατομμύρια σημερινὰ εὐρώ, ποὺ εἶχαν ὅμως τότε πολὺ μεγαλύτερη ἀγοραστικὴ ἀξία.
Ὁ ἄλλος δοῦλος, ὑφιστάμενος στὸν προηγούμενο ἀπὸ τὴν τάξη τῶν μικρῶν καὶ
ἀδυνάτων, ὤφειλε ἕνα ἀσήμαντο ποσό, ἑκατὸ δηνάρια.
Ἡ δεύτερη
ἀντίθεση φθάνει σὲ ὑψηλότερη ὀξύτητα: Ὁ μὲν βασιλιὰς «σπλαγχνισθείς» χαρίζει
στὸν μεγαλοθεσίτη δοῦλο τὸ ὑπέρογκο ποσὸ ποὺ καταχράσθηκε καὶ τὸν ἐλευθερώνει,
ἐκεῖνος δὲ ὄχι
μόνο δὲν δείχνει τὴν ἐλάχιστη κατανόηση στὸ συνδούλο του, ποὺ τοῦ ζητᾶ
λίγη πίστωση χρόνου, ἄλλα γρήγορα τὸν βάζει στὴ φυλακή.
Καὶ ἕνα τρίτο
σημεῖο: Αὐτὴ τὴ σκληρότητα τὴν δείχνει «μόλις βγῆκε» ἀπὸ τὴν τραγικὴ θέση, στὴν
ὅποια εἶχε ὁδηγήσει τὸν ἑαυτὸ του μόλις εἶχε ἀπολαύσει τὴν μεγαλοψυχία τοῦ
«Κυρίου του».
Πῶς θά
βοηθήσουμε τόν ἑαυτό μας νά συνέλθει ἀπό αὐτή τήν παρανοϊκή στάση τῆς
σκληροκαρδίας; Κατ΄ ἀρχήν ἐπείγει νά συνειδητοποιήσουμε τίς ὀφειλές μας στόν
Θεό, τά λάθη καί τίς παραλείψεις μας, τά ἀμαρτήματά μας. Ὅσοι λέμε ὅτι
πιστεύουμε ἔχουμε σκεφθεῖ τά χρέη μας στόν Θεό; Σ’ αὐτή τήν ἀντιπαράθεση
εὐκολότερα θά καταλάβουμε πόσο ἀσήμαντες εἶναι οἱ λεγόμενες μεγάλες ἀδικίες καί
προσβολές τῶν ἄλλων σέ μας.
Ἡ ἐξάρτησή μας
ἀπό τόν Θεό μᾶς φέρνει σέ αὐτόματη συνάφεια μέ ὅλους τους ἀνθρώπους.
Μέσα στὸ
πεντακάθαρο φῶς τῆς παραβολῆς αὐτῆς φαίνεται ζωηρὰ τί φοβερὴ ὑποκρισία
δείχνουμε, ὅταν τὴ μιὰ στιγμὴ ἱκετεύουμε, «Κύριε, μακροθύμησον ἐπ' ἐμοί» καὶ
«δὲν θέλουμε» νὰ συγχωρήσουμε τὸν ἀδελφό μας γιὰ κάτι μικρὸ - ἢ ἔστω «μεγάλο»
στὰ δικά μας μάτια. ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ