ΙΕΡΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΞΑΝΘΗΣ
ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ
ΞΑΝΘΗ
11-12-2016
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
«Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ»
Στὴ
διάρκεια ἑνὸς συμποσίου,
μετὰ τὴν ἀναφώνηση
κάποιου συνδετημόνος πὼς εἶναι «μακάριος ἐκεῖνος
ποὺ θὰ καθίσει στὸ
τραπέζι τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ»,
ὁ Κύριος διηγήθηκε τὴ σημερινὴ
παραβολή, γιὰ νὰ φωτίσει
ὁρισμένες πλευρὲς τοῦ μεγάλου αὐτοῦ
θέματος. Μὲ τὴν εἰκόνα
τοῦ «μεγάλου δείπνου» ποὺ
χρησιμοποιεῖ, ὁ Κύριος
δείχνει ἀποκαλυπτικὰ ὅτι
τὸ κάλεσμα στὴ «βασιλεία τοῦ
Θεοῦ» εἶναι μιὰ
πρόσκληση σὲ χαρούμενη γιορτή.
Πρόσκληση σέ
εὐφροσύνη, καί αὐτή τή χαρά ἀρνεῖται ὅποιος περιφρονεῖ τό κάλεσμα. Στήν ἐποχή
τοῦ Χριστοῦ τό πιό ζωντανό σύμβολο τῆς χαρᾶς ἦταν τά συμπόσια. Γι’ αὐτό ὁ
Κύριος προβάλλει σάν σύμβολο τῆς βασιλείας Του τό δεῖπνο. Μιά ἀνάλογη
εὐφροσύνη, ἀλλά μέ ἀπίστευτα εὐρύτερες καί βαθύτερες διαστάσεις, περιμένει
ὅποιον ἀποδέχεται τήν πρόσκληση τοῦ Χριστοῦ καί εὐσυνείδητα ἐντάσσεται στήν
Ἐκκλησία Του, πού εἶναι ἠ εἰκών καί τό σὐμβολο τῆς βασιλείας Του. Αὐτή ἠ
ἀγαλλίαση θά φτάσει στό κορύφωμα καί τήν πληρότητά της στό δεῖπνο τό μέγα, στό
ἑσπέρας τοῦ κόσμου, μετά τή δύση τῆς ἐδῶ ζωῆς μας, ὅταν θά παρακαθίσουμε καί θά
συνομιλήσουμε πρόσωπο πρός πρόσωπο μέ τόν Κύριο τοῦ παντός.
Ὁ
Θεὸς δὲ μᾶς
στέλνει σὲ κάποιο ἐπίμοχθο καθῆκον,
σὲ μιὰ ἀγγαρεία,
δὲ ζητεῖ ἐκδούλευση.
Σὲ χαρούμενο πανηγύρι μᾶς προσκαλεῖ.
Διότι δὲν ὑπάρχει
μεγαλύτερη χαρὰ ἀπὸ
τὸ νὰ βρίσκεσαι
κοντά Του, ἀπὸ τὸ
νὰ ζεῖς τὸ
πλήρωμα τῆς ἀγάπης, νὰ
ἀπολαμβάνεις τὸ ἄπειρο
κάλλος Του, νὰ λάμπεις μαζί Του στὸ ἀνέσπερο
φῶς. Βέβαια γιὰ πολλούς, ποὺ
τοὺς λείπουν οἱ ἀνάλογες
πνευματικὲς κεραῖες, αὐτὰ
τὰ μηνύματα ἐμφανίζονται ἐντελῶς
ἀνύπαρκτα ἢ ἀκατανόητα.
Χρειάζεται σωστὴ προετοιμασία, ἀλλαγὴ
νοῦ, μαθητεία, ἄσκηση, γιὰ
νὰ μποροῦμε νὰ
ἀναπνέουμε τὴν ἀτμόσφαιρα
τῆς ἀγάπης Του.
Τὴν
εὐκαιρία νὰ προσεγγίσουμε
κάτι ἀπὸ τὴ
μεγάλη αὐτὴ εὐφροσύνη
τὴν ἔχουμε ἤδη
κι ὅσο βρισκόμαστε σ’ αὐτὴν
ἐδῶ τὴ
γῆ. Γιατὶ ἐδῶ
τελεῖται, ἀπὸ
τὴν ἐποχὴ
τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, ἕνα
θεῖο δεῖπνο. Τὸ
μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας.
Οἱ προσκεκλημένοι τῆς παραβολῆς στό εὐγενικό κάλεσμα πού τούς γίνεται
ἀπαντοῦν μέ ἕνα τρόπο ἀπροσδόκητο. «Ἀγρόν ἠγόρασα καί ἔχω ἀνάγκη ἐξελθεῖν καί
ἰδεῖν αὐτόν». «Ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε καί
πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά». Ὁ τρίτος «γυναίκα νημφεύθηκα και διά τοῦτο οὐ
δύναμαι ἐλθεῖν». Στό
τελευταῖο τμῆμα τῆς παραβολῆς ὁ οἰκοδεσπότης δίνει ἐντολη στόν ὑπηρέτη του νά
ὁδηγήσει στό δεῖπνο τούς κατατρεγμένους τοῦ κόσμου, τούς πτωχούς καί ἀναπήρους
καί χωλούς καί τυφλούς. Τόν στέλνει νά ὁδηγήσει στό ἀρχοντικό του αὐτούς πού
δέν περιμένουν μιά τέτοια τιμή. Ἔτσι ἡ παραβολή δείχνει ὅτι ἡ πρόσκληση τοῦ
Θεοῦ στή βασιλεία Του παραμένει κατ΄ ἐξοχήν πρόσκληση χάριτος.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ