ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 

 

 

       ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ                                                                     

                                                ΞΑΝΘΗ  6-6-2021        

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

«ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ»

Ἡ θεραπεία τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ εἶναι αὐτή πού μᾶς ἀφηγεῖται ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης στήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή. Οἱ προφῆτες τῆς Π. Διαθήκης, περιγράφοντας τό ἔργο τοῦ ἀναμενόμενου Μεσσία, ἀναφέρουν καί τήν ἀνάβλεψη τυφλῶν. Αὐτός λοιπόν πού ἔχει τήν ἐξουσία νά ξαναδίνει τό φῶς στούς τυφλούς δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν Μεσσία.

Ἡ ἀπόδοση ὅμως τοῦ φωτός στούς τυφλούς, πέραν τῆς ἀποδεικτικῆς σημασίας της γιά τήν μεσσιανική ἰδιότητα τοῦ Χριστοῦ, ἔχει καί ἕνα ἄλλο βαθύτερο νόημα: Εἶναι σημάδι μίας νέας κατάστασης πραγμάτων πού εἰσβάλλει μέσα στόν κόσμο τοῦ σκότους καί τῆς τυφλότητας. Ὁ Χριστός ἀνοίγει τά μάτια τῶν ἀνθρώπων γιά νά μπορέσουν νά διαπιστώσουν τήν νέα ζωή πού αὐτός προσφέρει σάν δῶρο στόν κόσμο. Ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ ὡς Φῶς τοῦ κόσμου καί τοῦ Εὐαγγελίου πού διακηρύσσει ἡ Ἐκκλησία δημιουργοῦν κρίση μέσα στόν κόσμο βέβαια ὄχι μέ τήν ἔννοια τῆς κατακρίσεως τῶν ἀνθρώπων ἀλλά μέ τήν ἔννοια τῆς ὑποχρεώσεως πού δημιουργεῖται μέσα στόν κάθε ἄνθρωπο νά λάβει θέση ἀπέναντι αὐτοῦ του φωτός. Ἀπό τήν στάση πού παίρνει ὁ καθένας ἀπέναντι στό φῶς κρίνεται ἤδη καί προδικάζεται τό μέλλον του. Χρειάζεται τόλμη γιά νά δεῖ κανείς κατάματα τό φῶς, νά ἀντικρύσει τήν γύμνια του χωρίς νά τήν ἐπενδύει μέ ψεύτικα καί συμβατικά ροῦχα, χρειάζεται θάρρος γιά νά συνειδητοποιήσει δυσάρεστες πλευρές τοῦ ἑαυτοῦ του πού ἡ ὕπαρξή τους τόν πληγώνει, νά πεῖ τό ὄχι σέ πολλές διεφθαρμένες ἐπιθυμίες του πού τόν συνδέουν μέ προσωπική ὠφέλεια στή ζωή, καί παράλληλα νά πεῖ τό ναί στήν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ. Καί τήν τόλμη αὐτή τήν προσφέρει τό φῶς τό ἐρχόμενο στόν κόσμο «διά τοῦ Ἰησοῦ Χρίστου».

Τό φῶς αὐτό ἔρχεται σάν μία νέα δημιουργία καί ἀνάπλαση τοῦ κόσμου. Εἶναι χαρακτηριστικό στή διήγηση τῆς θεραπείας τοῦ τυφλοῦ, ὅτι ὁ Χριστός πλάθει πηλό καί ἐπιχρίει τά κλειστά μάτια τοῦ τυφλοῦ στέλνοντας τον νά πλυθεῖ στή δεξαμενή τοῦ Σιλωάμ. Ὅπως ὁ θεός, κατά τήν ἀρχική δημιουργία τοῦ κόσμου πλάθει μέ χῶμα τόν ἄνθρωπο, ἔτσι καί ὁ Χριστός μέ τόν ἴδιο τρόπο ἀναδημιουργεῖ τό καταστραμμένο ἀπό τήν φθορά τῆς ἁμαρτίας πλάσμα. Καί ὅπως ὁ Θεός προστάζει τό «γεννηθήτω φῶς», ἔτσι καί ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ μέ τήν ἴδια δημιουργική δύναμη δίνει τό φῶς στόν τυφλό καί ἀνοίγει τά μάτια τῶν ἀνθρώπων νά δοῦν τήν ἀλήθεια πού αὐτός ἀποκαλύπτει γιά νά σώσει τόν κόσμο.

      Οἱ γραμματεῖς καί οἱ φαρισαῖοι ἀρνοῦνται τό φῶς καί ἐξακολουθοῦν νά παραμένουν στό σκότος, προτιμοῦν τό σκοτάδι πού κρύβει καί σκεπάζει τά ἔργα τους, γιατί ὁ ἔλεγχος τοῦ φωτός δέν εἶναι ἀρεστός στούς ἀνθρώπους, τῶν ὁποίων τά ἔργα εἶναι σκοτεινά.                 

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ