ΙΕΡΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΞΑΝΘΗΣ
ΚΑΙ
ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ ΞΑΝΘΗ
01-12-2024
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
«Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ»
Πολλοὶ
ἄνθρωποι φροντίζουν ἐπιμελῶς νὰ προσεγγίζουν πρόσωπα μὲ θέσεις καὶ ἀξιώματα, τὰ
ὁποῖα κάποτε μπορεῖ νὰ χρειαστοῦν, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ ἀποφεύγουν τοὺς
ἀνθρώπους, τούς πτωχούς, τούς ἄσημους καί ἀδυνάτους. Ἡ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ ὑπῆρξε
μιὰ διαμαρτυρία σ’ αὐτὴ τὴν τακτική, μιὰ ἐπανάσταση γιὰ τὴν κλασικὴ λογικὴ τῆς
ἐποχῆς Του – καὶ τῆς ἐποχῆς μας. Τὴν προσοχή Του μαγνήτιζαν οἱ ἄνθρωποι ποὺ
εἶχαν ἀνάγκες, οἱ ταπεινοί, οἱ πονεμένοι.
Ἡ σημερινὴ
εὐαγγελικὴ περιοπὴ μᾶς ὑπενθυμίζει ἕνα ἀπὸ τὰ περιστατικά, ποὺ ἀναφέρονται σ’
αὐτὴ τὴ στάση τοῦ Χριστοῦ. Ἀνεβαίνοντας γιὰ τὴν Ἱερουσαλὴμ ἔπρεπε νὰ περάσει
ἀπὸ τὴν Ἱεριχώ. Ἔξω ἀπὸ αὐτὴ τὴν πόλη εἶχε καθίσει κάποιος τυφλός, ζητώντας τὴν
βοήθεια τῶν περαστικῶν. Σὰν ἄκουσε νὰ διαβαίνει τόσος λαὸς ἀπὸ κεῖ, ρώτησε νὰ
μάθει τι συμβαίνει. Τοῦ εἶπαν ὅτι περνάει ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος. Γεμάτος
προσδοκία ὁ τυφλὸς τότε φώναξε: «Ἰησοῦ, υἱὲ Δαυίδ, ἐλέησόν με». Οἱ γύρω του
διαμαρτυρήθηκαν λέγοντάς του νὰ σωπάσει. Ἀλλ’ ἐκεῖνος ἀκόμη ζωηρότερα συνέχισε:
«Υἱὲ Δαυίδ, ἐλέησόν με».
Για κάθε
ἄνθρωπο ὑπάρχει μιὰ κρίσιμη στιγμή, ἡ ὥρα τῆς ζωῆς του, ποὺ πρέπει σωστὰ νὰ τὴν
χρησιμοποιήσει. Ὅταν νοιώθουμε ὅτι ὁ Χριστός μᾶς πλησιάζει μ’ ἕνα ἰδιαίτερο
τρόπο.
Ὁ Χριστός
συνομιλοῦσε μὲ τοὺς γύρω του καὶ δίδασκε. Ἀλλὰ στὴν κραυγὴ τοῦ τυφλοῦ
σταμάτησε. Μπροστὰ στὶς ἄμεσες ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων ἡ διδασκαλία διακόπτεται κι
ἀρχίζει ἡ πράξη. Ὁ Κύριος δὲν ἀγνοεῖ τὸν ἄνθρωπο ποὺ τοῦ ζητᾶ βοήθεια.
Στέκεται, συζητᾶ μαζί του, καί τοῦ δίνει αὐτὸ ποὺ χρειάζεται.
Στὴν
πορεία μας στὴ ζωή, παρουσιάζονται ἄνθρωποι μὲ λογιῶν λογιῶν ἀνάγκες. Ἄλλοτε ἡ
φωνή τους εἶναι σαφής, ἄλλοτε ἡ ἱκεσία τους εἶναι μυστική, ἄφωνη ἀπὸ συστολή. Ἂς μὴ κλεινόμαστε
στὶς ἀπασχολήσεις μας, στὸν ἑαυτό μας. Ἂς γίνουμε εὐαίσθητοι στὶς ἀνάγκες τῶν
ἄλλων. Ὅσο μποροῦμε, ὅτι μποροῦμε.
ΕΚ
ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
