ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ
ΞΑΝΘΗ 26-06-2016
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
«ΑΞΙΟΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ»
Ἡ
ὁμολογία ἢ ἡ ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι δύο δυνατότητες ποὺ ἔχει ἕνας μαθητής
Του. Οἱ συνέπειες δὲ αὐτῆς ἢ ἐκείνης τῆς ἐπιλογῆς προεκτείνονται στὴν
αἰωνιότητα καί τήν προδιαγράφουν. Ὁ Χριστός θά ἀναγνωρίσει τελικά γιά δικούς
του ἐνώπιον τοῦ Πατρός τοῦ ἐν οὐρανοῖς μόνο ὄσους εἶχαν τό θάρρος νά τόν
ὁμολογήσουν μπροστά στούς ἀνθρώπους.
Δέν πρόκειται μόνο γιά τίς ἐπίσημες στιγμές
ὁμολογίας ἤ ἀρνήσεως πού ἀντιμετώπιζαν οἱ Χριστιανοί σέ περιόδους διωγμῶν ἤ
μεγάλων ἱστορικῶν κρίσεων. Εὐκαιρίες γιά νά ὁμολογήσει ἤ νά ἀρνηθεῖ κανείς τόν
Χριστό παρουσιάζονται καθημερινά. Ὑπάρχουν βέβαια πολλοί πού θά προτιμοῦσαν νά
ἀποφύγουν τέτοια διλήμματα σαφοῦς ὁμολογίας ἤ ἀρνήσεως τοῦ Χριστοῦ καί θά
ἤθελαν νά ἀποσυρθοῦν σέ μιά οὐδετερότητα. Τέτοια ὅμως δυνατότητα, ἕνα τρίτο
ἐνδεχόμενο δέν προσφέρεται.
Σὲ
πολλὲς περιπτώσεις ἀρνούμαστε τὸν Χριστὸ χωρὶς καλὰ καλὰ νὰ τὸ καταλαβαίνουμε,
κάποτε χωρὶς νὰ τὸ ὑποπτευόμαστε. Μπορεῖ νὰ τὸν ἀρνούμαστε μὲ τὴ σιωπή μας.
Ὅταν ἀποφεύγουμε νὰ λάβουμε θέση, βλέποντας ἐχθρικὸ κλῖμα ἐναντίον Του∙ ὅταν
φοβόμαστε πὼς κινδυνεύει ἡ ἀσφάλεια, ἡ θέση μας ἢ ἀκόμα ἡ ἡσυχία μας.
Κυρίως
ὅμως συμβαίνει νὰ ἀρνούμαστε τὸν Χριστὸ μὲ τὶς πράξεις μας, μὲ τὴ ζωή μας:
Ἀρνούμαστε τὸν Χριστό, ὅταν δὲν ἀκολουθοῦμε τὶς ἐντολές Του, καὶ κάνουμε τὸ
δικό μας θέλημα.
Ὅποιος
ἀρνεῖται, ἄμεσα ὴ ἔμμεσα τὸ Χριστό, σημαίνει ὅτι ἀγαπάει κάτι ἄλλο παραπάνω ἀπὸ
Αὐτόν. Ὅτι δηλαδὴ δὲν Τοῦ δίνει τὴν πρώτη θέση, ὅπως Τοῦ ἀνήκει∙ ὅτι δὲν
ἀναγνωρίζει ὅτι Ἐκεῖνος εἶναι τὸ Α καὶ τὸ Ω τῆς ζωῆς καὶ τοῦ κόσμου. Ὁ Κύριος
εἶπε: «ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος∙ καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ
θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος».
Στὸ
πρῶτο ἄκουσμα αὐτὸς ὁ λόγος ἀντηχεῖ σκληρός. Ἐδῶ ὅμως δὲν πρόκειται γιὰ
περιφρόνηση τῶν γονέων ἢ τῶν παιδιῶν. Τὸ κέντρο τῆς σκέψεως βρίσκεται στὸ
«ὑπέρ». Παραπάνω δηλαδὴ ἀπὸ μένα, λέγει ὁ Κύριος. Καὶ φέρνει ὡς σημεῖο
συγκρίσεως τὴν πιὸ ὑψηλὴ βιολογικὴ ἀγάπη, πρὸς τοὺς γονεῖς καὶ τὰ παιδιά,
ἀκριβῶς γιὰ νὰ κάνει ἐντονότερη τὴν ἀντίθεση καὶ νὰ ἀποκλείσει ἀπόλυτα κάθε
ἄλλη ἀγάπη σὲ πρόσωπο ἢ πρᾶγμα.
Οἱ
ἅγιοι Πάντες, ποὺ σήμερα τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας, οἱ Ἀπόστολοι, οἱ μάρτυρες, οἱ ὁμολογητές,
οἱ ὅσιοι ἀγάπησαν τὸ Χριστὸ πάνω ἀπὸ ὁτιδήποτε ἄλλο. Μαρτύρησαν μὲ θάρρος τὴν
χριστιανικὴ πίστη καὶ σήκωσαν μὲ αὐταπάρνηση τὸν καθημερινό τους σταυρό,
συσταυρώθηκαν μὲ τὸ Χριστό καὶ παρέμειναν στὴ συνείδηση τοῦ ὀρθόδοξου λαοῦ
σύμβολα, πρότυπα γιὰ μιὰ σεμνή, ἡρωικὴ πορεία μαζὶ μὲ τὸν Χριστό.
ΕΚ
ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
