ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ε' ΛΟΥΚΑ (ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΕ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ)

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΙϚ´ 19 - 31

19 Ἄνθρωπος δέ τις ἦν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινόμενος καθ’ ἡμέραν λαμπρῶς. 20 πτωχὸς δέ τις ἦν ὀνόματι Λάζαρος, ὃς ἐβέβλητο πρὸς τὸν πυλῶνα αὐτοῦ ἡλκωμένος 21 καὶ ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου· ἀλλὰ καὶ οἱ κύνες ἐρχόμενοι ἐπέλειχον τὰ ἕλκη αὐτοῦ. 22 ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον Ἀβραάμ· ἀπέθανε δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη. 23 καὶ ἐν τῷ ᾅδῃ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, ὑπάρχων ἐν βασάνοις, ὁρᾷ Ἀβραὰμ ἀπὸ μακρόθεν καὶ Λάζαρον ἐν τοῖς κόλποις αὐτοῦ. 24 καὶ αὐτὸς φωνήσας εἶπε· πάτερ Ἀβραάμ, ἐλέησόν με καὶ πέμψον Λάζαρον ἵνα βάψῃ τὸ ἄκρον τοῦ δακτύλου αὐτοῦ ὕδατος καὶ καταψύξῃ τὴν γλῶσσάν μου, ὅτι ὀδυνῶμαι ἐν τῇ φλογὶ ταύτῃ. 25 εἶπε δὲ Ἀβραάμ· τέκνον, μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβες σὺ τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου, καὶ Λάζαρος ὁμοίως τὰ κακά· νῦν δὲ ὧδε παρακαλεῖται, σὺ δὲ ὀδυνᾶσαι· 26 καὶ ἐπὶ πᾶσι τούτοις μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται, ὅπως οἱ θέλοντες διαβῆναι ἔνθεν πρὸς ὑμᾶς μὴ δύνωνται, μηδὲ οἱ ἐκεῖθεν πρὸς ἡμᾶς διαπερῶσιν. 27 εἶπε δέ· ἐρωτῶ οὖν σε, πάτερ, ἵνα πέμψῃς αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου· 28 ἔχω γὰρ πέντε ἀδελφούς· ὅπως διαμαρτύρηται αὐτοῖς, ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ ἔλθωσιν εἰς τὸν τόπον τοῦτον τῆς βασάνου. 29 λέγει αὐτῷ Ἀβραάμ· ἔχουσι Μωϋσέα καὶ τοὺς προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν. 30 ὁ δὲ εἶπεν· οὐχί, πάτερ Ἀβραάμ, ἀλλ’ ἐάν τις ἀπὸ νεκρῶν πορευθῇ πρὸς αὐτοὺς, μετανοήσουσιν. 31 εἶπε δὲ αὐτῷ· εἰ Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ πεισθήσονται. 

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΙϚ´ 19 - 31

19 Ειδικώτερα δε δια τον πλούτον ακούσατε και αυτήν την παραβολήν· Ενας άνθρωπος ήτο πλούσιος και εφορούσε κόκκινον πανάκριβον ένδυμα και λευκόν, λινόν πολυτελή χιτώνα. Και κάθε ημέρα ηυφραίνετο με πολυδάπανα λαμπρά συμπόσια. 20 Εζούσε δε τότε και κάποιος πτωχός ονάματι Λαζαρος, ο όποιος ήτο παραπεταμένος κοντά εις την μεγάλην εξώπορτα του πλουσίου, γεμάτος από πληγάς. 21 Και αυτός επιθυμούσε να χορτάση την πείνα του από τα ψίχουλα, που έπιπταν από το τραπέζι του πλουσίου. Και σαν να μην έφθαναν αυτά, οι σκύλοι έγλειφαν τας πληγάς του γυμνού σχεδόν σώματός του. 22Συνέβη δε να πεθάνη ο πτωχός και να μεταφερθή από τους αγγέλους εις τας αγκάλας του Αβραάμ, στον παράδεισον δηλαδή όπου ο Αβραάμ μαζή με τους δικαίους αναπαύονται και ευφραίνονται. Επέθανε δε και ο πλούσιος και ετάφη με πολλήν μεγαλοπρέπειαν. Η ψυχή του όμως κατέβηκε στον Αδην. 23 Και στον Αδην όπου εβασανίζετο, εσήκωσε τα μάτια του και βλέπει τον Αβραάμ από μακρυά και τον Λαζαρον εις τας αγκάλας του. 24 Και αυτός, που τόσην αδιαφορίαν και σκληρότητα είχε δείξει, όταν ζούσε εις την γην, εφώναξε τώρα και είπε· Πατερ Αβραάμ, σπλαγχνίσου με και στείλε τον Λαζαρον να βρέξη την άκρη από το δάκτυλο του στο νερό και να δροσίση την γλώσσαν μου, διότι πονώ φοβερά μέσα εις την βασανιστικήν αυτήν φλόγα του Αδου. 25 Είπε δε ο Αβραάμ· Τεκνον, θυμήσου, ότι συ απήλαυσες με το παραπάνω τα αγαθά σου εις την ζωήν σου και ο Λαζαρος ομοίως εδοκίμασε τα κακά της φτώχειας και της ασθενείας. Τωρα δε αυτός εδώ παρηγορείται και ευφραίνετε δια την υπομονήν, που έδειξε στον καιρόν της θλίψεώς του, συ δε κατά λόγον δικαιοσύνης βασανίζεσαι δια την φιλαυτίαν σου και την σκληρότητα της καρδίας σου. 26Και επί πλέον μεταξύ του τόπου, που είμεθα ημείς, και του τόπου που είσθε σεις, έχει στηριχθή μέγα και ανυπέρβλητον χάσμα, ώστε εκείνοι που θέλουν να περάσουν από εδώ εις σας να μη ημπορούν ούτε και αυτοί, που είναι στο μέρος σας να μην ημπορούν να περάσουν προς ημάς. 27 Είπε δε ο πλούσιος· Τοτε σε παρακαλώ, πάτερ, να στείλης τον Λαζαρον στο πατρικό μου σπίτι, 28 διότι έχω εκεί πέντε αδελφούς, στείλε τον να τους διαβεβαιώση δι' αυτά που συμβαίνουν εδώ, ώστε να μη καταντήσουν και αυτοί στον τόπον τούτον των βασάνων. 29 Λεγει εις αυτόν ο Αβραάμ· Εχουν τον Μωϋσέα και τους προφήτας· ας ακούσουν αυτών τας μαρτυρίας. 30 Εκείνος δε είπε· όχι, πάτερ Αβραάμ, δεν θα προσέξουν την μαρτυρίαν του Μωϋσέως και των προφητών. Αλλά εάν κανείς από τους πεθαμένους υπάγη προς αυτούς, θα μετανοήσουν. 31 Είπε δε εις αυτόν ο Αβραάμ· εάν δεν ακούσουν τον Μωϋσέα και τους προφήτας, δεν θα πεισθούν και αν ακόμη αναστηθή κάποιος εκ νεκρών”. (Οταν λείπη η καλή διάθεσις ούτε και το μεγαλύτερον θαύμα ημπορεί να οδηγήση εις πίστιν και μετάνοιαν). 

ΠΗΓΗ: www.saint.gr

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ε' ΛΟΥΚΑ (ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΕ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ)

ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ Ϛ´ 11 - 18

11 Ἴδετε πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί. 12 ὅσοι θέλουσιν εὐπροσωπῆσαι ἐν σαρκί, οὗτοι ἀναγκάζουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, μόνον ἵνα μὴ τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ διώκωνται. 13 οὐδὲ γὰρ οἱ περιτετμημένοι αὐτοὶ νόμον φυλάσσουσιν, ἀλλὰ θέλουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, ἵνα ἐν τῇ ὑμετέρᾳ σαρκὶ καυχήσωνται. 14 Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι’ οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ. 15 ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ οὔτε περιτομή τι ἰσχύει οὔτε ἀκροβυστία, ἀλλὰ καινὴ κτίσις. 16 καὶ ὅσοι τῷ κανόνι τούτῳ στοιχήσουσιν, εἰρήνη ἐπ’ αὐτοὺς καὶ ἔλεος, καὶ ἐπὶ τὸν Ἰσραὴλ τοῦ Θεοῦ. 17 Τοῦ λοιποῦ κόπους μοι μηδεὶς παρεχέτω· ἐγὼ γὰρ τὰ στίγματα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω. 18 Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ τοῦ πνεύματος ὑμῶν, ἀδελφοί· ἀμήν. 

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ Ϛ´ 11 - 18

11 Ιδέτε με πόσην λεπτομέρειαν και σαφήνειαν σας έγραψα με το ίδιό μου το χέρι. 12 Οσοι θέλουν να φανούν ευπρόσωποι και να αρέσουν στους ανθρώπους του κόσμου δια πράγματα, που αναφέρονται εις την σάρκα, αυτοί σας πειθαναγκάζουν να περιτέμνεσθε, όχι από πεποίθησιν εις την αξίαν της περιτομής, αλλά μόνον και μόνον δια να μη καταδιώκωνται από τους Εβραίους εξ αιτίας του κηρύγματος περί του σταυρού του Χριστού. 13 Αυτό δε αποδεικνύεται και από το γεγονός, ότι ούτε αυτοί οι περιτμημένοι δεν τηρούν τον Νομον του Μωϋσέως, αλλά θέλουν να περιτέμνεσθε σεις, δια να καυχώνται αυτοί εις την ιδικήν σας σάρκα, ότι δηλαδή σας έπεισαν να δεχθήτε την σαρκικήν περιτομήν. 14 Μη γένοιτο δε ποτέ να καυχηθώ εγώ δια τίποτε άλλο, παρά μόνον δια τον σταυρικόν θάνατον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δια του οποίου έχει πλέον σταυρωθή και νεκρωθή ως προς εμέ ο κόσμος, όπως και εγώ, χάρις στον σταυρόν του Κυρίου, έχω σταυρωθή και νεκρωθή δια τον κόσμον. 15 Διότι εις την νέαν κατάστασιν της σωτηρίας και της πνευματικής ζωής, που προσφέρει ο Χριστός, ούτε η περιτομή έχει καμμίαν ισχύν ούτε η ακροβυστία, αλλ' ισχύει η νέα πνευματική δημιουργία και αναγέννησις, που παρέχεται από τον Χριστόν. 16 Και όσοι θα ακολουθήσουν αυτόν τον κανόνα και θα πορευθούν σύμφωνα με την διδασκαλίαν του Χριστού, θα έχουν ειρήνην και έλεος από τον Θεόν, όπως γενικώτερα θα έχη ειρήνην και έλεος ο νέος Ισραήλ της χάριτος, ο χριστιανικός λαός του Θεού. 17 Εις το εξής να μη με βάζη κανείς εις κόπους και ενοχλήσεις δια τα ζητήματα, που αναφέρονται εις την περιτομήν και τας άλλας τυπικάς διατάξστου μωσαϊκού Νομου. Πεισθήτε εις αυτά που σας λέγω, διότι εγώ βαστάζω επάνω στο σώμά μου τα σημάδια των πληγών, που υπέστην δια τον Κυριον, και αυτά μαρτυρούν την αγνήν πίστιν μου προς τον Χριστόν και την φιλαλήθειάν μου. 18 Αδελφοί, η χάρις του Κυρίου μας Ιησού Χριστού είθε να είναι πάντοτε με το πνεύμα σας και να σας ενισχύη συνεχώς εις την πνευματικήν σας ζωήν και πρόοδον. Αμήν. 

ΠΗΓΗ: www.saint.gr

ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ (ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ π.ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΣΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ ΡΟΜΦΑΙΑ)

Άρθρο του π. Γεωργίου Οικονόμου στην Romfea.gr

ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ...

---

Ο Θανάσης, ο Χρήστος και ο Σπύρος είχαν λίγα κοινά στη ζωή τους. Άλλες αφετηρίες και βιώματα, άλλες παραστάσεις, διαφορετικές επιλογές.

Είχαν, όμως, πολλά κοινά, πριν το τέλος της, και σίγουρα κοινό και οι τρεις το ίδιο το τέλος... Κάποια ευλογημένη συγκυρία, ωστόσο, θέλησε να συναντηθούν και να μοιραστούν ένα κοινό στάδιο του βίου, δύσκολο και επίπονο.

Ύστερα από τη διάγνωση νεοπλάσματος ή ca, όπως άκουγαν τους γιατρούς να το ονομάζουν, έλαβαν ενημερωτικά σημειώματα και παραπεμπτικά, για να απευθυνθούν στους καθ΄ ύλην ειδικούς ογκολόγους ιατρούς του Θεαγενείου Νοσοκομείου στη Θεσσαλονίκη.

Αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι μαζί με το νοσηλευτικό και σύνολο το προσωπικό δίνουν καθημερινά μάχη με την «επάρατη», όπως πολλοί την ονομάζουν, νόσο, τον καρκίνο. Και αγωνίζονται, άνισα τις περισσότερες φορές, να νικήσουν αυτό το θηρίο ή τουλάχιστον να το κατευνάσουν.

Με χίλιους δυο τρόπους, διαγνωστικά, χειρουργικά, με ακτινοβολίες ή χημειοθεραπείες, με παραδοσιακές ή νεότερες ή ακόμα και πειραματικές μεθόδους.

Αλλά και ανακουφιστικά, με τα εξειδικευμένα ιατρεία πόνου, ώστε τουλάχιστον οι άνθρωποι να μην υποφέρουν, ιδιαίτερα στα τελευταία στάδια.

Εκεί, λοιπόν, και συγκεκριμένα σε ένα από τα τρία Χημειοθεραπευτικά – Ογκολογικά Τμήματα του Παθολογικού Τομέα, συναντήθηκαν και οι τρεις στην πρώτη τους εισαγωγή και νοσηλεύτηκαν στο ίδιο δωμάτιο.

Είναι τότε, τις πρώτες φορές, που ακόμα η ελπίδα ταξιδεύει, σαν το καραβάκι εκείνο με τ' όνομα «Ελπίδα», που υπήρχε άλλοτε στην είσοδο του Θεαγενείου κι αρμένιζε στα πέλαγα του πόνου γυρεύοντας εύδιο λιμάνι.

Είναι τότε, που υπάρχει ακόμα η πίστη και η προσδοκία της θεραπείας ή – γιατί όχι; – του θαύματος. Τότε, που παρηγορητικά και πολλές φορές άστοχα και περίσσια λόγια όλοι λένε, για να δώσουν δύναμη και κουράγιο.

Μα οι εικόνες, που αντικρύζεις εκεί, στους διαδρόμους, τις σκάλες, τα ασανσέρ, τα δωμάτια, τα ιατρεία, σύντομα σβήνουν την ελπίδα αυτή.

Άνθρωποι αδύναμοι, υποβασταζόμενοι, τεταπεινωμένοι, άφωνοι θαρρείς, που κυκλοφορούν στους διαδρόμους σα να δείχνουν τη συνέχεια της πορείας, τι πρόκειται ν' ακολουθήσει. Και πάλι δεν το πιστεύεις για τον εαυτό σου ή τον άνθρωπό σου ότι θα συμβεί το ίδιο.

Έχεις την πίστη ότι θα τα καταφέρετε και θα βγείτε νικητές. Τόσες ιστορίες άκουσες για ανθρώπους, που νίκησαν τον καρκίνο και τα κατάφεραν.

Και, κάπως έτσι, ο Θανάσης, ο Χρήστος και ο Σπύρος συναντήθηκαν και γνωρίστηκαν εκεί. Ο Θανάσης και ο Χρήστος έρχονταν από χωριά της επαρχίας, ενώ ο Σπύρος από τη Θεσσαλονίκη.

Στην πρώτη μεγάλη αγωνία και μέριμνα της φιλοξενίας και της άγνωστης πόλης, εισάκουσε ο Θεός τους αλαλήτους στεναγμούς των οικογενειών κι είδε τα δάκρυά τους, που νότισαν τη γη κι ανέβηκαν στον ουρανό, και πληροφορήθηκαν για το «Σπίτι των Αγγέλων», έναν ενοριακό ξενώνα φιλοξενίας στον Εύοσμο.

Όχι μόνο χωρίς καμία γραφειοκρατία αλλά με την αγάπη εκείνη, για την οποία μίλησε ο Χριστός προς τον πλησίον και τον ελάχιστο αδελφό, τους υποδέχτηκαν με χαρά αληθινή. Και βρήκαν στέγη για το σώμα και την ψυχή.

Αποκούμπι για έναν ύπνο, μα και παραμυθία πνευματική από αυτήν, που έχει ανάγκη ο άνθρωπος στις δοκιμασίες. Ένα κρεβάτι, ένα πιάτο φαΐ αλλά και μία αγκαλιά.

Ο Σπύρος, που ήταν ιδεολογικά άθεος μα άνθρωπος καλός, με αγάπη και αυτός στον πλησίον, σαν εκείνους τους προ Χριστού χριστιανούς της αρχαίας Ελλάδας, πραγματικά εντυπωσιάστηκε με όλα αυτά. Και ενώ έμενε από παιδί στον Εύοσμο δεν είχε ακούσει ποτέ του για το ιερό αυτό έργο. Τώρα, όμως, ένοιωθε κρυφή περηφάνεια για την ενορία και τον τόπο του.

Κι ήρθε το πρώτο βράδυ. Ήταν ακόμα στάδιο διαγνωστικό και δεν είχαν ανάγκη συνοδών. Είχαν, όμως, ανάγκη βαθειά να μιλήσουν. Τα βλέφαρα βαραίνανε μα ο Μορφέας δεν τους έκανε το χατήρι να τους επισκεφτεί.

Και σχεδόν ξημέρωσε ανταλλάσσοντας δύναμη και κουράγιο, φόβους και αγωνίες και ιστορίες αλλωνών. Είπαν και τις δικές τους ιστορίες, σαν εκείνους τους πρώτους χριστιανούς, που ξομολογιόνταν δημόσια.

Δεν έκρυψαν τίποτα, τόσο, που, αν υπήρχε ιερέας εκεί, θα μπορούσε να διαβάσει σε όλους τη συχωρετική ευχή στο τέλος.

Μια γλυκειά αλλοίωση ήρθε στις καρδιές τους. Ακόμα και ο Σπύρος ένοιωσε ανάγκη πρώτη φορά στην ενήλικη ζωή του να προσευχηθεί. Δεν ήξερε τι λόγια να πει, γι' αυτό μονάχα απόμεινε για πολύ ώρα σε ιερή θεωρία της εικόνας του Χριστού, που υπήρχε στο δωμάτιο.

Ναι, μία εικόνα από αυτές, που ορισμένοι ψευτοπροοδευτικοί θέλουν να αποκαθηλώσουν από τα νοσοκομεία, χωρίς να σκέφτονται ότι μαζί θα αποκαθηλώσουν και την πνευματική παραμυθία, τη συντροφιά των Αγίων, του Χριστού και της Παναγίας στους ασθενείς και τους συνοδούς τους.
Αναζητώντας αυτήν ακριβώς την παραμυθία σηκώθηκαν κι οι τρεις, αφού ενημέρωσαν την εφημερεύουσα νοσοκόμα, και κατέβηκαν στον «Άγιο Παντελεήμονα».

Εκείνο το βλογημένο εκκλησάκι του Νοσοκομείου, εκεί που απόθεσαν χιλιάδες άνθρωποι το δάκρυ, την προσευχή, τη μετάνοια, τα τάματα, τις παρακλήσεις, την οδύνη, τα παράπονα, τα αναρίθμητα «γιατί», μα και την ευχαριστία, τη δοξολογία, την ευγνωμοσύνη. Άναψαν το κεράκι τους κι είπαν ο καθένας με το δικό του τρόπο την προσευχή του στο Θεό.

Ο καιρός περνούσε και η εξέλιξη της ασθένειας δεν ήταν καλή για κανέναν από τους τρεις. Ήταν και οι τρεις περιπτώσεις πολυμεταστατικών νόσων και οι ιατρικές παρεμβάσεις, που μπορούσαν να γίνουν ήταν εξαιρετικά περιορισμένες.

Ωστόσο, δόθηκε η ευκαιρία να συναντηθούν αρκετές φορές ακόμα, τόσο στο Νοσοκομείο όσο και εκτός. Με τον καιρό και οι τρεις «βλέποντας» το τέλος φρόντισαν να ετοιμαστούν κατάλληλα.

Ακόμα και ο Σπύρος, ο οποίος ήταν σφόδρα αρνητικός σ' όλη τη ζωή του σε οποιαδήποτε αναφορά για Θεό και, ενώ στην αρχή ήταν αποφασισμένος - συνεπής προς το μηδενισμό της ιδεολογίας του - να φροντίσει για την αποτέφρωσή του, τώρα ήταν άλλος άνθρωπος. Και μία μέρα, που ήλθε ο πνευματικός του Θανάση στο Νοσοκομείο να τον επισκεφθεί, ο Σπύρος ζήτησε να εξομολογηθεί!

Έμειναν μόνοι με τον ιερέα και για πολύ ώρα έκλαιγε σα μωρό. Κι είδε στα μάτια του ο ιερέας τον ίδιο εκείνο ακριβώς, αδαμιαίο θρήνο, σαν τον προπάτορα της οικουμένης, που κάθησε ύστερα από την εξορία του Παραδείσου απέναντι από αυτόν και έκλαιε πικρώς.

Κι έκλαιγε κι ο ιερέας μαζί, αλλά με δάκρυα χαράς και ευχαριστίας προς το Θεό, που αναζήτησε και βρήκε και αυτό το απολωλός πρόβατο.

Κι ύστερα από την εξομολόγηση, δέχτηκε το πολυτίμητο δώρο, εφόδιο ζωής αιωνίου, τον Άρτο της Ζωής. Κοινώνησε τον Χριστό. Τόση αγάπη, ευγνωμοσύνη και χαρά πλημμύρισε η καρδιά του, που δεν άντεξε. Και εκείνη την ίδια ώρα την παρέδωσε στα χέρια της θείας αγάπης.
Καρδιοαναπνευστική ανακοπή, γράψαν οι γιατροί. Ενώ ο ιερέας ψέλλισε˙ αυτό το πλάσμα του Θεού εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται, ἀλλὰ μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν.

Ο Θανάσης και ο Χρήστος παρέστησαν προσευχόμενοι στην εξόδιο ακολουθία και την ταφή ευχαριστώντας το Θεό για το θαύμα Του.

Γιατί η μεταστροφή του φίλου τους ήταν στα αλήθεια θαύμα της θείας Αγάπης. Και ενώ γνώριζαν καλά ότι σύντομα θα ακολουθήσει και η δική τους σειρά δεν αγωνιούσαν παρά ζητούσαν από Θεό να τους δώσει δύναμη για το χωρισμό από τους οικείους τους και να τους συχωρέσει τ' αμαρτήματα.
Προσδοκούσαν με βέβαιη πίστη ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Λίγο πριν το τέλος και, όταν ήταν στο στάδιο των «καταληκτικών ασθενών» δεν έγινε πια ξανά εισαγωγή στο Νοσοκομείο και έτσι τους δόθηκε η ευκαιρία να χαρούν τις τελευταίες μέρες τους σ' αυτόν τον κόσμο στο σπίτι τους.

Με αξιοπρέπεια. Στην οικογένειά τους. Δίπλα στις συζύγους και τα παιδιά τους. Να δεχτούν την αγάπη και την τρυφερότητα και να πουν κουβέντες, που δεν είχαν βρει ποτέ τον χρόνο να πουν. Να ετοιμαστούν με εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία.

Ο Θανάσης, που ήταν και ιεροψάλτης, εξομολογήθηκε και κοινώνησε τρεις ημέρες, πριν την κοίμησή του, και από κείνη την ημέρα μέχρις λίγες ώρες πριν το τέλος έψαλλε με δάκρυα κατανύξεως αναστάσιμους ύμνους και ψαλμούς.

Ενώ ο Χρήστος, την τελευταία νύχτα στήλωσε στον ουρανό τα μάτια και έλεγε όσο έβγαινε ακόμα η φωνή του με τρόπο ιερό και θείο φόβο˙ «Σαβαώθ, Σαβαώθ, Σαβαώθ» και με τον τρόπο αυτό παρέθεσε το πνεύμα του στα χέρια του Κυρίου διά των Αγγέλων, που έστειλε να παραλάβουν την ψυχή του.

Των αδελφών μας αυτών, που μας δίδαξαν ότι το τέλος δεν είναι τέλος μα αρχή, δεν είναι γυρισμός στο μηδέν αλλά απαρχή ζωής αιωνίου, και όλων των απ' αιώνος κεκοιμημένων επ' ελπίδι αναστάσεως, ας είναι αιωνία η μνήμη κι η ανάπαυση.

ΠΗΓΗ: www.romfea.gr

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ 19/10-4/11/2017 Ι.Ν.ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΒΑΦΕΪΚΩΝ ΞΑΝΘΗΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΒΑΦΕΪΚΩΝ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ  29/10/17 – 04/11/17

ΚΥΡΙΑΚΗ   29/10/2017

07:00π.μ. Θεία Λειτουργία
17:00μ.μ. Κατηχητικό (Νηπίων – 4^η Δημοτικού)
18:00μ.μ. Κατηχητικό 5^ηΔημοτικού (Γυμνάσιο)

ΣΑΒΒΑΤΟ   04/11/2017

07:00π.μ. Θεία Λειτουργία
18:00μ.μ. Ἀ­να­στά­σι­μος  Ἐ­σπε­ρι­νὸς

Ο ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ

Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΘΡΑΚΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ (Π)

Η Ιερά Μητρόπολις Ξάνθης και Περιθεωρίου σε συνδιοργάνωση με το Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης, τη Δευτέρα 23 Οκτωβρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου, διοργάνωσε στο φιλόξενο αμφιθέατρο του Ιδρύματος, αφιερωματική εκδήλωση στον μακαριστό Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη. Μετά την προσφώνηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ξάνθης και Περιθεωρίου κ.κ. Παντελεήμονος ακολούθησαν οι εισηγήσεις των ομιλητών. Πρώτος ομίλησε ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος της Ι.Μ. Οσίου Δαβίδ Ευβοίας  Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κ. Γαβριήλ, ο οποίος, κατόπιν αδείας του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Χαλκίδος συνοδεύει για προκύνημα την Αγία Κάρα του Οσίου Δαβίδ του Γέροντος στον Ι.Ν. Αγίου Θεοφάνους Ξάνθης, αναπτύσσοντας το θέμα: ‘’Διδαχές και θαύματα του Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη’’. Επόμενος εισηγητής υπήρξε ο Ευβοεύς στην καταγωγή Ελλογιμώτατος κ. Ανέστης Κεσελόπουλος, Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και νύν Καθηγητής του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, ο οποίος ομίλησε με θέμα: ‘’ Ο π. Ιάκωβος Τσαλίκης όπως τον γνώρισα’’. Μετά το πέρας των δύο βιωματικών και λίαν θεολογικών εισηγήσεων ακολούθησε διάλογος με το κοινό που είχε κατακλύσει τον χώρο του Ιδρύματος, τον οποίο διηύθυνε ο Πανοσιολογιώτατος Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Ξάνθης Αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος Γκουτζίνης. Την εκδήλωση έκλεισε ο νέος Διευθυντής του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης δρ. Ανδρέας Ματζάκος, ο οποίος ευχαρίστησε όλους τους συντελεστές της λίαν επιτυχούς εκδηλώσεως και υποσχέθηκε συνέχιση και διεύρυνση της συνεργασίας του Ιδρύματος με την Ιερά Μητρόπολη. 

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΞΑΝΘΗΣ

  ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ                                                            

                                                          ΞΑΝΘΗ  29-10-2017

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

«ΠΙΣΤΗ  ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ»

Χιλιάδες λαοῦ ἀκολουθοῦσαν τόν Χριστό, καθώς πορευόταν πρός τό σπίτι, ὅπου τόν εἶχε καλέσει ὁ ἀρχισυνάγωγος Ἰάειρος γιά νά θεραπεύσει τή βαριά ἀσθενοῦσα, μονάκριβη κόρη του. Καί μάλιστα «συνέπνιγον αὐτόν», δηλαδή εἶχαν κολλήσει ἐπάνω του, ὥστε νά δημιουργεῖται ἕνα κινούμενο ἀνθρώπινο τεῖχος. Μοναδική εὐλογία νά μπορεῖς ν' ἀκουμπήσεις τόν ἴδιο τόν Χριστό. Κι ὅμως, οἱ ὄχλοι συνωθοῦνται ἀσυγκίνητοι, κυριευμένοι ἀπό ἐπιπόλαιη περιέργεια καί ἔξαψη νά δοῦν τόν Χριστό νά θαυματοποιεῖ, χωρίς νά τούς ἀγγίζει τίποτε βαθύτερο, ἀδιάφοροι γιά ὁτιδήποτε πνευματικό.

Καί μέσα σέ ὅλους αὐτούς, μόνη μία γυναίκα, ταλαιπωρημένη ἀπό τό πρόβλημά της, ἔχοντας χάσει ὅλη της τήν περιουσία, ψάχνοντας τήν ἴαση καί ἀπελπισμένη ἀπό τους ἀνθρώπους, προσέρχεται γεμάτη πίστη, δηλαδή ὁλοκληρωτική ἐξάρτηση ἀπό τό θεῖο ἔλεος. Καί ἔρχεται μήν τολμώντας νά διεκδικήσει, χωρίς ν' ἀνοίξει τό στόμα της, πιστεύοντας ὅτι δέν εἶναι ἄξια ν' ἀπασχοληθεῖ μαζί της ὁ Διδάσκαλος. Τό μόνο πού θέλει εἶναι ἁπλῶς νά τόν ἀκουμπήσει. Κι αὐτή ἡ ἐπαφή, πού γίνεται χωρίς ἐξωτερικά νά διαφέρει ἀπό τά ἀκουμπίσματα τῶν λοιπῶν ἄνθρωπων στόν Χριστό, ἐπιφέρει τέτοια ἀνατροπή καί ἀποκάλυψη πού τήν καθιστά ἄξια μνείας ἀνά τούς αἰῶνες ὅπου κηρύσσεται τό Εὐαγγέλιο. «Τίς ὁ ἀψάμενός μου;», ρωτᾶ ὁ Χριστός ὅταν οἱ ὄχλοι τόν συνθλίβουν, γιά νά καταδείξει τή διαφορά τῆς πίστης καί τῆς ταπείνωσης πού διέκριναν τή συγκεκριμένη ψυχή ἀπό ὅλες τίς ἄλλες.

Πόσοι καί πόσοι δέν συνωθοῦνται μέσα στούς Ναούς μας, ἰδίως στίς μεγάλες ἑορτές καί τίς πανηγύρεις Ἁγίων. Πόσο ὅμως, ὅλοι αὐτοί εἶναι λαός τοῦ Θεοῦ διακρινόμενοι ἀπό πίστη καί ἀρετή καί πόσο εἶναι ὄχλος πού ὅπως τότε ἔρχεται καί συνθλίβει καί συνθλίβεται χωρίς νά ὠφελεῖται, ἀκριβῶς διότι δέν ἐνεργεῖ ἐνσυνείδητα καί δέν πορεύεται μέ γνώμονα τήν πίστη. Πόσοι δέν προσέρχονται στό «ποτήριον τῆς ζωῆς» καί δέν ἀκουμποῦν ἁπλῶς, ἀλλά μεταλαμβάνουν τόν ὅλο Χριστό γιατί «εἶναι ἔθιμο», «γιά τό καλό», «ἔτσι ἀπό συνήθεια», χωρίς τήν προετοιμασία τῆς ἐξομολόγησης, τῆς νηστείας τῆς ἐλεημοσύνης. Και ὅμως, ἡ Ἐκκλησία πού σαν Μητέρα τούς δέχεται ὅλους χωρίς διακρίσεις καί ἀποκλεισμούς ταυτόχρονα προειδοποιεῖ. Πόσοι προσέχουμε τή λειτουργική αἴτηση «Ὑπέρ τοῦ ἁγίου οἴκου τούτου καί τῶν μετά πίστεως εὐλαβείας καί φόβου εἰσιόντων ἐν αὐτῷ»; Ὁ Χριστός μᾶς θέλει ξεκάθαρους καί ἀποφασισμένους στή σχέση μας μαζί του καί αὐτό σημαίνει, προσωπικότητες μέ ἀρχές καί ἄξιες πού δέν τόν προδίδουν κατά τίς περιστάσεις, ἐπειδή «ἔτσι κάνουν οἱ ἄλλοι», ἀλλά τίς ἐγκολπώνονται καί μένουν σταθεροί σ' αὐτές μέ ὅποιο κόστος καί τίμημα.                              

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

Δ Ε Λ Τ Ι Ο   Τ Υ Π Ο Υ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ

κ.κ. Π Α Ν Τ Ε Λ Ε Η Μ Ο Ν Ο Σ

Σάββατο 28-10-2017             Θεία Λειτουργία εἰς τόν Ἱερό Καθεδρικό Ναό           

ΩΡΑ: 07:00-10:30                         τῆς Τοῦ Θεοῦ Σοφίας Ξάνθης.

ΩΡΑ: 10:30                              Δοξολογία ἐπί τῇ Ἐθνικῇ ἑορτῇ.

Κυριακή 29-10-2017              Θεία Λειτουργία εἰς τόν Ἱερό Ναό Κοιμήσεως

ΩΡΑ: 07:00-10:30                        Θεοτόκου Πηγαδίων.

Τρίτη 31-10-2017                  Μέγας Ἑσπερινός εἰς τόν πανηγυρίζοντα Ἱερό                                                                                                                         

ΩΡΑ: 18:00-19:30                           Ναό Ἁγίων Ἀναργύρων Βελόνης.

Τετάρτη 01-07-2017            Θεία Λειτουργία εἰς τόν πανηγυρίζοντα Ἱερό

ΩΡΑ: 07:00-10:30                        Ναό Ἁγίων Ἀναργύρων Καβάλας.

                                                                                  

Πέμπτη 02-11-2017               Μέγας Ἑσπερινός εἰς τόν πανηγυρίζοντα Ἱερό

ΩΡΑ: 18:00-19:30               Ναό Ἁγίου Γεωργίου Κουτσοῦ.

Παρασκευή 3-11-2017                    Θεία Λειτουργία εἰς τόν πανηγυρίζοντα Ἱερό

ΩΡΑ: 07:00-10:30                         Ναό Ἁγίου Γεωργίου Πασχαλιᾶς.

                           ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ζ' ΛΟΥΚΑ (ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΕ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ)

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Η´ 41 - 56

41 καὶ ἰδοὺ ἦλθεν ἀνὴρ ᾧ ὄνομα Ἰάειρος, καὶ οὗτος ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, 42 ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα καὶ αὕτη ἀπέθνῃσκεν. Ἐν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν. 43 καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ’ οὐδενὸς θεραπευθῆναι, 44 προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ῥύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς. 45 καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· Τίς ὁ ἁψάμενός μου; ἀρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ· Ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου; 46 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν· Ἥψατό μού τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ’ ἐμοῦ. 47ἰδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθε, τρέμουσα ἦλθε καὶ προσπεσοῦσα αὐτῷ δι’ ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτοῦ ἀπήγγειλεν αὐτῷ ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ, καὶ ὡς ἰάθη παραχρῆμα. 48 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ· Θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην. 49 Ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχεταί τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων αὐτῷ ὅτι Τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου· μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον. 50 ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀκούσας ἀπεκρίθη αὐτῷ λέγων· Μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται. 51 ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν οὐδένα εἰ μὴ Πέτρον καὶ Ἰωάννην καὶ Ἰάκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα. 52 ἔκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν. ὁ δὲ εἶπε· Μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει. 53 καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν. 54 αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων· Ἡ παῖς, ἐγείρου. 55 καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν. 56 καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτῆς· ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός. 

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Η´ 41 - 56

41 Και ιδού, ήλθε κάποιος άνθρωπος, ονόματι Ιάρειος, ο οποίος ήτο και άρχων της συναγωγής. Και αφού έπεσεν εις τα πόδια του Ιησού, τον παρακαλούσε να μεταβή στο σπίτι του, 42 διότι η μονογενής κόρη, την οποίαν είχε, δώδεκα περίπου ετών, ήτο ετοιμοθάνατος. Καθώς δε ο Ιησούς επήγαινεν στο σπίτι του Ιαείρου, τα πλήθη τον επίεζαν με τον συνωστισμόν των. 43 Και μια γυναίκα, που από δώδεκα έτη υπέφερε από αιμοραγίαν και η οποία είχε εξοδέψει όλην την περιουσίαν της εις ιατρούς, χωρίς να μπορέση να θεραπευθή από κανένα, 44 επλησίασε πίσω από τον Ιησούν, ήγγισε την άκρη από το ιμάτιόν του και αμέσως εσταμάτησε η αιμοραγία της. 45 Και είπεν ο Ιησούς· “ποιός είναι αυτός, που με ήγγισε;” Επειδή δε όλοι ηρνούντο, είπεν ο Πετρος και οι μαθηταί που ήσαν μαζή του· “διδάσκαλε, τα πλήθη σε στενοχωρούν και σε πιέζουν ολόγυρα και συ λέγεις ποιός με ήγγισε;” 46 Ο δε Ιησούς είπε· “κάποιος με ήγγισε. Διότι εγώ κατάλαβα ότι δύναμις θαυματουργική εβγήκε από εμέ”. 47 Η δε γυναίκα, όταν είδε ότι δεν εξέφυγε από την προσοχήν του Ιησού, τρέμουσα από φόβον και ευλάβειαν ήλθε, έπεσε γονατιστή εμπρός του και διηγήθηκε εις αυτόν και εμπρός εις όλον το πλήθος την αιτίαν, δια την οποίαν τον ήγγισεν, όπως επίσης και το γεγονός, ότι εθεραπεύθηκε αμέσως. 48 Ο δε Ιησούς της είπε· “θάρρος, κόρη μου, η πίστις σου σε έχει σώσει· πήγαινε ειρηνική και χαρούμενη, χωρίς την ανησυχίαν και την θλίψιν που είχες προηγουμένως από την ασθένειάν σου”. 49 Ενώ δε αυτός ακόμη ωμιλούσε, έρχεται κάποιος από το σπίτι του αρχισυναγώγου λέγων εις αυτόν, ότι “πέθανε η κόρη σου, μη ενοχλείς και μη βάζεις εις κόπον τον διδάσκαλον”. 50 Ο Ιησούς όμως, όταν ήκουσε την είδησιν, είπεν στον αρχισυνάγωγον· “μη φοβείσαι, μόνον πίστευε και θα σωθή η κόρη σου”. 51 Οταν δε ήλθε στο σπίτι, δεν αφήκε κανένα να μπη, ει μη μόνον τον Πετρον και τον Ιωάννην και τον Ιάκωβον και τον πατέρα της κόρης και την μητέρα. 52 Εκλαιαν δε όλοι και οδυρόμενοι εκτυπούσαν τας κεφαλάς και τα στήθη των δια την νεκράν. Ο δε Ιησούς είπε· “μη κλαίετε· δεν απέθανε, αλλά κοιμάται”. 53 Και τον περιγελούσαν, διότι ήξευραν καλά, ότι η κόρη είχε πεθάνει. 54 Αυτός όμως έβγαλε όλους έξω, επιασε το χέρι της και εφώναξε λέγων· “Κορη, σήκω επάνω”. 55 Και αμέσως η ψυχή της επέστρεψε στο σώμα και αναστήθηκε· και ο Ιησούς διέταξε να της δώσουν να φάγη, δια να αναλάβη τελείως από την εξάντλησιν της ασθενείας που την οδήγησε στον θάνατον. 56 Και έμειναν εκστατικοί και κατάπληκτοι οι γονείς αυτής. Ο δε Ιησούς παρήγγειλε εις αυτούς, να μη είπουν εις κανένα το γεγονός. 

ΠΗΓΗ: www.saint.gr

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ζ' ΛΟΥΚΑ (ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΕ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ)

ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ Β´ 16 - 20

16 εἰδότες δὲ ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ. 17 Εἰ δὲ ζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν Χριστῷ εὑρέθημεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί, ἆρα Χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος; μὴ γένοιτο. 18 εἰ γὰρ ἃ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτὸν συνίστημι. 19 ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα Θεῷ ζήσω. 20 Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ. 

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ Β´ 16 - 20

16 Επειδή όμως εγνωρίσαμεν καλά ότι ο άνθρωπος δεν γίνεται δίκαιος, δεν αποκτά την δικαίωσιν ενώπιον του Θεού από τας τυπικάς διατάξστου μωσαϊκού Νομου, αλλά μόνον δια της φωτισμένης ενεργείας και ενεργού πίστεως στον Ιησούν Χριστόν, και ημείς επιστεύσαμεν στον Χριστόν Ιησούν, δια να γίνωμεν δίκαιοι από την πίστιν και με την πίστιν στον Χριστόν και όχι από τα έργα του μωσαϊκού Νομου. Διότι, όπως άλλωστε έχει γραφή και εις την Παλαιάν Διαθήκην, “δεν θα δικαιωθή ποτέ κανείς από τα έργα του Νομου”. 17Εάν δε ημείς, αφήσαντες τον Νομον και ζητούντες να επιτύχωμεν την δικαίωσίν μας δια της πίστεως και επικοινωνίας μας με τον Ιησούν Χριστόν, ευρεθήκαμεν στο κεφαλαιώδες αυτό θέμα αμαρτωλοί, τότε έρχεται στο στόμα το παράλογον ερώτημα· άρα γε ο Χριστός που μας εκάλεσεν εις αυτόν τον δρόμον, μας ηπάτησε και είναι υπηρέτης αμαρτίας; Μη γένοιτο να σκεφθώμεν ποτέ τέτοιαν βλασφημίαν. 18 Διότι, εάν εκείνα τα οποία έχω καταργήσει ως άχρηστα, δηλαδή τα τυπικά έργα του μωσαϊκού Νομου, αυτά πάλιν επαναφέρω εις την ισχύν και τα τηρώ, αποδεικνύω τον ευατόν μου παραβάτην, διότι έτσι ομολογώ, ότι η προηγουμένη παραμέλησις των τυπικών διατάξεων του Νομου ήτο αμαρτία. 19 Αυτό όμως δεν είναι αληθινό, διότι εγώ δια του Νομου, τον οποίον κατήργησα και ο οποίος καταδικάζει εις θάνατον κάθε παραβάτην, έχω πλέον αποθάνει δι' αυτόν, δια να ζήσω πλέον εν τω Θεώ, χάρις εις την πίστιν μου προς τον Χριστόν. 20 Εγώ έχω σταυρωθή μαζή με τον Χριστόν και δεν ζω πλέον εγώ, ο παλαιός φυσικός άνθρωπος, αλλά ζη μέσα μου ο Χριστός. Αυτήν δε την ζωήν που ζω μέσα στο σώμα μου τώρα, την ζω με την χάριν και την δύναμιν της πίστεως στον Υιόν του Θεού, ο οποίος με έχει αγαπήσει και παρέδωκε τον ευατόν του εις σταυρικόν θάνατον, δια την σωτηρίαν μου. 

ΠΗΓΗ: www.saint.gr

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ 22-28/10/2017 Ι.Ν.ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΒΑΦΕΪΚΩΝ ΞΑΝΘΗΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΒΑΦΕΪΚΩΝ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ  22/10/17 – 28/10/17

ΚΥΡΙΑΚΗ   22/10/2017

07:00π.μ. Θεία Λειτουργία

17:00π.μ. Κατηχητικό (Νηπίων – 4^η Δημοτικού)

18:00μ.μ. Κατηχητικό Δημοτικού (Γυμνάσιο

ΠΕΜΠΤΗ   26/10/2017

07:00π.μ. Θεία Λειτουργία

ΣΑΒΒΑΤΟ   28/10/2017

07:00π.μ. Θεία Λειτουργία –Δοξολογία – Επιμνημόσυνη Δέηση

18:00μ.μ. Ἀ­να­στά­σι­μος  Ἐ­σπε­ρι­νὸς

Ο ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

Δ Ε Λ Τ Ι Ο   Τ Υ Π Ο Υ

Τή Δευτέρα 23 Ὀκτωβρίου καί ὥρα 19:00 ἡ Ἱερά Μητρόπολις Ξάνθης καί Περιθεωρίου σέ συνεργασία μέ τό Ἵδρυμα Θρακικῆς Τέχνης καί Παράδοσης διοργανώνει ἐκδήλωση ἀφιερωμένη στόν μακαριστό Γέροντα Ἰάκωβο Τσαλίκη, Καθηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Δαβίδ Εὐβοίας.

Στήν ἐκδήλωση, πού θά πραγματοποιηθεῖ στόν χῶρο τοῦ Ἱδρύματος Θρακικῆς Τέχνης καί Παράδοσης (Καπναποθήκη Π), θά ὁμιλήσουν οἱ: Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Γαβριήλ, Καθηγούμενος Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Δαβίδ Εὐβοίας, μέ θέμα «Διδαχές καί Θαύματα τοῦ Γέροντος Ἰακώβου» καί Ἐλλογιμώτατος κ. Ἀνέστης Κεσελόπουλος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Λευκωσίας καί Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, μέ θέμα: «Ὁ π. Ἰάκωβος ὅπως τόν γνώρισα»

Τόν συντονισμό τῆς ἐκδηλώσεως θά ἔχει ὁ Ἀρχιμ. Σωφρόνιος Γκουτζίνης, Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

                                                                               

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

Δ Ε Λ Τ Ι Ο Ν  Τ Υ Π Ο Υ

Φέρεται εἰς γνῶσιν τῶν εὐσεβῶν καί Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ἡμῶν, ὅτι τήν Δευτέραν 23^η  Ὀκτωβρίου ἐ.ἔ. ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ξάνθης καί Περιθεωρίου κ.κ. Παντελεήμων θά τελέσει τήν Θεία Λειτουργία τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου στόν Ἱερό Καθεδρικό Ναό τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ 

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΞΑΝΘΗΣ

  ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ                                                              

                                                                 ΞΑΝΘΗ  22-10-2017

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

«Η Εν Χριστω Ελευθερια»

Στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ὁ Χριστὸς παρουσιάζεται ὡς ἐ-λευθερωτὴς τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου, ποὺ κρατοῦν τὸν ἄνθρωπο αἰχμάλωτο καὶ τὸν δυναστεύουν. Σ’ αὐτὴ τὴν προσφορὰ ἐλευθερίας παρατηροῦμε δύο τρόπους ἀνταποκρίσεως τοῦ ἀνθρώπου: ἡ μία ἐκπροσωπεῖται ἀπὸ τὸν δαιμονισμένο ποὺ θεραπεύθηκε, ἡ ἄλλη ἀπὸ τοὺς κατοίκους τῆς περιοχῆς στὴν ὁποία ἔγινε τὸ θαῦμα. Ὁ πρῶτος, μετά τὴ συνάντησή του μὲ τὸν Χριστό, μεταβάλλεται ριζικά. Ἀπὸ γυμνὸς γίνεται «ἱματισμένος καὶ σωφρονῶν», ἀπὸ ἀκοινώνητος βρίσκεται τώρα σὲ ἐπικοινωνία μὲ τοὺς συνανθρώπους του, τοὺς ὁποίους σπεύδει νὰ συναντήσει γιὰ νὰ τοὺς διηγηθεῖ τὴ θαυμαστὴ θεραπεία του.

Ἐνῶ ὅμως ὁ πρώην δαιμονισμένος ἐπιθυμεῖ τὴ μόνιμη συντροφιὰ τοῦ Ἰησοῦ, οἱ κάτοικοι τῆς περιοχῆς τῶν Γαδαρηνῶν ζητοῦν τὴν ἀπομάκρυν-ση τοῦ εὐεργέτη, γιατὶ τοὺς κυρίεψε ὁ φόβος. Εἶδαν τὴ δύναμη τοῦ Χριστοῦ καὶ τρομοκρατήθηκαν. Σκέφθηκαν ἀμέσως ὅτι ἡ παρουσία ἑνὸς ἰσχυροῦ θαυματοποιοῦ ἀνάμεσά τους μπορεῖ νὰ συνεπάγεται ὑλικὲς ζημιές, ὅπως ἦταν ἡ καταστροφὴ τῆς ἀγέλης τῶν χοίρων. Ὁ «φόβος» τους δὲν εἶναι τὸ δέος καὶ ἡ συντριβὴ μπροστὰ στὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ, ἡ ἀρχὴ τῆς ἀναγνωρίσεώς Του καὶ τῆς προσκυνήσεως, ἀλλὰ ὁ τρόμος μήπως ἡ παρουσία τοῦ Ἰησοῦ τοὺς ὁδηγήσει στὴν στέρηση τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν. Τυφλοὶ ὡς πρὸς τὸ πνευματικό τους συμφέρον, βλέπουν μπροστά τους μόνο τὸ ὑλικό. Ἀπορρίπτουν τὴν ἐλευθερία, προτιμώντας νὰ μείνουν δοῦλοι.

Πολλὲς φορὲς οἱ ἄνθρωποι δὲν βλέπουμε καθαρά, δὲν διακρίνουμε τὸ σωστό, χάνουμε τὰ μεγάλα γιὰ νὰ κερδίσουμε τὰ μικρά, διώχνουμε τὸν Χριστὸ ἀπὸ τὴ ζωή μας γιὰ νὰ ζήσουμε χωρὶς φραγμούς.

Στήν περιγραφή τοῦ δαιμονισμένου τῆς διηγήσεως ἔχουμε μιά εἰκόνα τοῦ ἀνθρώπου πού εἶναι αἰχμάλωτος τῶν δαιμονικῶν δυνάμεων τῆς κακίας τοῦ μίσους, τῆς καταστροφῆς, στήν περιγραφή τοῦ ἰδίου ἀνθρώπου ἀλλά θεραπευμένου βλέπουμε τήν τεράστια ὑπαρξιακή ἀλλαγή πού συντελεῖται ἀπό τή συνάντηση μέ τόν Χριστό, τόν σωτήρα καί ἐλευθερωτή.

Ἡ ἐπιθυμία νὰ μείνει κανεὶς κοντὰ στὸν Χριστό, ὅπως ὁ θεραπευμένος τῆς περικοπῆς, ἤ ἡ ἀποδίωξη τοῦ Χριστοῦ χάρη κάποιου ἄλλου συμφέροντος, κατὰ τὸ πρότυπο τῶν Γαδαρηνῶν, εἶναι δύο δυνατὲς τοποθετήσεις τοῦ ἀνθρώπου ἔναντι τῆς θείας δωρεᾶς τῆς ἐλευθερίας. Ἡ πρώτη μπορεῖ νὰ σημάνει τὴ σωτηρία του, ἡ δεύτερη τὴν καταστροφή του.

ΕΚ  ΤΗΣ  ΙΕΡΑΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ