ΙΕΡΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΞΑΝΘΗΣ
ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ
ΞΑΝΘΗ
14-07-2019
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
«ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΣΤΗ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ»
Πιό
τιμητικός χαρακτηρισμός ἀπ’ αὐτόν πού δίδει ὁ Χριστός σ’ αὐτούς πού θέλουν νά
τόν ἀκολουθήσουν δύσκολα βρίσκεται: «Ὑμεῖς ἐστέ τό φῶς τοῦ κόσμου». Τούς ὠνόμασε δηλαδή μέ τό δικό του ὄνομα,
διότι Αὐτός εἶναι «τό φῶς τό ἀληθινόν, πού φωτίζει πάντα ἄνθρωπον, ἐρχόμενον
εἰς τόν κόσμον». Καί ὄταν θέλησε νά ἀποκαλύψῃ τό σκοπό τῆς ἀποστολῆς Του,
διακήρυξε: «Ἐγώ φῶς εἰς τόν κόσμον ἐλήλυθα», γιά νά σκορπίσω τά σκοτάδια τῆς
συγχύσεως καί τοῦ χάους. Καί σεῖς λοιπόν, ὅσοι πιστεύετε καί τηρεῖτε τόν λόγο
μου νά γίνετε σάν φῶτα στόν κόσμο ποῦ ἀνταλακλοῦν τήν ἀκτινοβολία μου.
Τέτοια ὑπῆρξε
πάντοτε ἡ αὐτοσυνειδησία τῶν ἀληθινῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ. «Διότι ὁ Θεός πού
εἶπε νά λάμψει τό φῶς ἀπό το σκοτάδι, αὐτός ἔλαμψε μέσα μας, γιά νά φέρει εἰς
φῶς τή γνώση τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ».
Τοῦτο
ὅμως τὸ φῶς, ποὺ ἄναψε μέσα μας, δὲν δόθηκε ἀποκλειστικὰ γιά μας, γιὰ νὰ τὸ
ἀπολαμβάνουμε προσωπικά καί ἐγωιστικά. Ἂν τὸ κρύψουμε «ὑπὸ τὸν μόδιον», ἂν τοῦ
στερήσουμε τὸν ὁρίζοντα ἀκτινοβολίας, ὄχι μόνο δὲν θὰ ἀνταποκριθῆ στὸ σκοπὸ τῆς
ὑπάρξεώς του, ἀλλὰ καί θὰ σβήσει.
Κάθε φῶς πρέπει
νά λάμπει. Εἶναι στήν φύση του νά
διακρίνεται, νά φαίνεται. Μιά φωτισμένη ἀπό τόν Χριστό ψυχή θά φανεῖ ἀπό τόν
τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἐκφρἀζεται, ἀπό τό πῶς συμπεριφέρεται, πῶς κινεῖται στό
σπίτι, στήν ἐργασία, πῶς σχολιάζει, πῶς χειρονομεῖ, πῶς ἀντιδρᾶ. Τὸ φῶς ἀποκαλύπτει ὅ,τι τὸ σκοτάδι κρύβει.
Ἔτσι προειδοποιεῖ γιὰ τοὺς κινδύνους, βοηθεῖ στὸν καθορισμὸ τῆς σωστῆς πορείας,
διαλύει τὴν ἀβεβαιότητα καὶ τοὺς ἀόριστους φόβους, δίνει στὸ βῆμα ρυθμὸ καὶ
σταθερότητα, νά «λάμψει ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων», ἀποκαλυπτικά, παρηγορητικά,
καθοδηγητικά.
Τὰ «καλὰ ἔργα» λοιπόν, ποὺ ζητεῖ ὁ Χριστός ἀπό
ἐμᾶς, δὲν εἶναι μία ἁπλὴ ἐκτέλεση καθήκοντος, μία αὐστηρὴ ἀγαθοεργία, μία ψυχρὴ
προσφορὰ βοηθείας, γιά νά μᾶς προσέξουν οἱ ἄνθρωποι. Ἔχουν ὀμορφιὰ εἶναι γεμάτα
ἀγάπη, χάρη Θεοῦ καὶ χαρά. Ὄχι ἐξυπηρέτηση παγερή, εὐγένεια κατὰ παραγγελία,
ἀλλὰ αὐθόρμητη, προσφιλὴς καλωσύνη, γεμάτη φῶς στὴν καρδιὰ καὶ στὸ πρόσωπο.
Ὑπάρχει πάντα κάτι ἤρεμο, θελκτικό στήν καλωσύνη τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας,
στίς πράξεις, στά λόγια, στή σιωπή τους.
Μιά
τέτοια στάση ὁδηγεῖ σέ μιά εὐφρόσυνη ἐλευθερία μέσα στήν κοινωνία. Καμμία
πικρία γιά παραγνώριση ἤ ἀδικία δέν σκιάζει τήν καρδιά. Κανένα ἀνασταλτικό,
ἐσωτερικό ἤ ἐξωτερικό δέν σβήνει τό χαρούμενο φῶς τῆς καλωσύνης. «Τό φῶς ἡμῶν»,
λάμπει δοξολογικά, λατρευτικά ἐνώπιον τοῦ προσώπου τοῦ Θεοῦ.
ΕΚ ΤΗΣ
ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
