ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ
ΞΑΝΘΗ 19-05-2019
ΤΟ
ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
«ΟΤΑΝ
ΠΡΟΣΤΑΖΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ»
«Θέλεις ὑγιής
γενέσθαι;». Ὁ παραλυτικὸς κοίταξε τὸν ξένο ξαφνιασμένος. Τί ἐρώτηση ἦταν αὐτή
ποὺ τοῦ ἀπηύθυνε; Ἂν ἤθελε, λέει, νὰ γίνη ὑγιής; Μὰ ζητοῦσε καὶ τίποτε ἄλλο;
Τριάντα ὀκτὼ ὁλόκληρα χρόνια ζοῦσε μ' αὐτὴ τὴ λαχτάρα. Ἡ ἐλπίδα τῆς θεραπείας
τὸν ἔκανε νὰ παραμένει τόσον καιρὸ σ’ αὐτὸ τὸν θαυματουργικὸ τόπο τῆς Βηθεσδᾶ
-προσμένοντας τὸ Θαῦμα. Ὅμως ἦταν μόνος, ὁλομόναχος. Οὔτε ἕναν ἄνθρωπο δὲν εἶχε
νὰ τὸν «βάλει στὴ δεξαμενή, ὅταν τὸ νερὸ ταραχθῆ». Τὰ μάτια του ἔλαμψαν ἀπὸ μιὰ
ἀναπάντεχη ἐλπίδα.
Ἀλλὰ ἡ πρώτη
ἔκπληξη ἀποκορυφώνεται ὅταν ἄκουσε τόν Χριστό νά τοῦ λέγει «Σήκω ἐπάνω, πάρε τὸ
κρεβάτι σου καὶ περπάτησε».
Ὁ παραλυτικὸς
ὑπακούει στὴν προσταγὴ τοῦ Χριστοῦ, παραμερίζοντας κάθε ἐπιφύλαξη καὶ μ’ αὐτὴ
του τὴν στάση μᾶς δίνει ἕνα θαυμάσιο πρότυπο γιὰ τὸ πῶς πρέπει νὰ δεχόμαστε τὶς
ἐκ πρώτης ὄψεως «παράδοξες» ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ. Θά μποροῦσε ἴσως νά σκεφθεῖ, ὅταν ἄκουσε τό
«ἔγειραι, ἆρον τόν κράβαττον σου», «Ἐγώ δέν μπορῶ νά γυρίσω στό κρεβάτι μου καί
θά τό πάρω στόν ὦμο μου;» Τίποτα ὅμως δὲν ἀναστέλλει τὴν θέληση του νὰ
ὑπακούσει.
Πολλές
φορές ὁρισμένες ἐντολές τοῦ Κυρίου ἠχοῦν παράδοξα μέσα μας. Τό λογικό μας, ἡ καρδιά μας δυσκολεύονται νά
τίς ἀποδεχθοῦν. Ὅμως παρά τόν πρῶτο δισταγμό μας, ἄς φροντίζουμε νά τίς
ἐκτελοῦμε μέ ἐμπιστοσύνη.
Ἐδῶ κρίνεται ἡ
ὑπακοή καί ἡ ἐμπιστοσύνη μας στόν Χριστό.
Μέ τό «μά» καί τό «ἀλλά», θά παραμείνουμε παράλυτοι στό κρεβάτι τῆς
ἀνειλικρίνειας, τῆς χαλαρότητας, τῆς ἁμαρτίας. Ἄν ὅμως σπεύσουμε νά ὑπακούσουμε
καί νά ἐκτελέσουμε πρόθυμα τήν ἐντολή Του, παίρνουμε δύναμη ἐξ ὕψους καί
βλέπουμε τά ἀδύνατα νά γίνονται δυνατά.
«Εἶναι
Σάββατο» τὸν παρατηροῦν οἱ συμπατριῶτες του, «δὲν σοῦ ἐπιτρέπεται νὰ μεταφέρης
τὸ κρεβάτι σου», «ἀπαγορεύεται σήμερα νά κάνουμε τέτοιες δουλειές», παρανομεῖς,
κάνεις κάτι ποὺ ἀντιτίθεται στὸ Νόμο καὶ τὰ ἔθιμα καί ὁ παραλυτικὸς σφίγγοντας
στὸν ὦμο του τὸ κρεβάτι ἀπαντᾶ σταθερά, δὲν
ξέρω τί λέτε ἐσεῖς, ἀλλά Ἐκεῖνος πού μέ ἔκανε ὑγιῆ, Ἐκεῖνος μου εἶπε
σήκωσε τὸ κρεβάτι σου καὶ περπάτησε».
Εἶναι ζήτημα
εὐγνωμοσύνης καί ἐμπιστοσύνης στόν Εὐεργέτη μας Χριστό νά ὑπακοῦμε πρόθυμα στίς
ἐντολές Του, ἀκόμα καί σέ αὐτές πού δέν πολυκαταλαβαίνουμε ἀμέσως,
παραμερίζοντας κάθε δισταγμό. Εἶναι ζήτημα συνέπειας καί συνέσεως νά βαδίζουμε
ὅπως καί ὅπου προστάζει ὁ Κύριος, ἐκτελώντας μέ χαρά καί ἐλπίδα ὅτι
ὑποδεικνύει.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
