ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΞΑΝΘΗΣ
ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ ΞΑΝΘΗ
01-11-2020
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
«ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ, ΟΙ
ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΣ ΑΓΙΟΙ»
Ὅταν ὁ Κύριος
ἔστειλε τοὺς μαθητές Του νὰ κηρύξουν στὰ ἔθνη τὸ Εὐαγ-γέλιο, τοὺς ἐφωδίασε μὲ
ἐξαιρετικὰ χαρίσματα καὶ τοὺς παρήγγειλε: «ἀ-σθενοῦντας θεραπεύετε, λεπροὺς
καθαρίζετε, νεκροὺς ἐγείρετε, δαιμόνια ἐκβάλλετε∙ δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε».
Ὁ Χριστὸς προτρέπει τοὺς Ἀπο-στόλους νὰ κάνουν χρήση τῶν χαρισμάτων μὲ τὰ ὁποῖα
τοὺς ἐφοδίασε καὶ ταυτόχρονα τοὺς ὑπενθυμίζει ὅτι δωρεὰν τὰ ἔλαβαν καὶ δωρεὰν
πρέπει νὰ τὰ μεταδώσουν. Οἱ Ἀπόστολοι τήρησαν αὐτὴ τὴν ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ, ὅπως
καὶ οἱ Ἅγιοι Ἀνάργυροι, Κοσμᾶς καὶ Δαμιανός, ποὺ γιορτάζουμε σήμερα. Οἱ Ἅγιοι
Ἀνάργυροι ἀξιώθηκαν ἀπὸ στὸν Κύριο νὰ θεραπεύουν θαυματουργικὰ ἀσθένειες,
σύμφωνα μὲ τὴν παραγγελία Του «δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε», γι’ αὐτὸ καὶ ἡ
Ἐκκλησία τοὺς ἔδωσε τὸν τίτλο τοῦ «Ἀναργύρου».
Σήμερα, σὲ μιὰ
ἐγωκεντρικὴ ἐποχὴ ποὺ κυριαρχεῖ τὸ συμφέρον, ὁ ἄνθρωπος δύσκολα κατανοεῖ τὸν
λόγο τοῦ Εὐαγγελίου «δωρεὰν δότε». Ὅμως ὁ Ἀ-πόστολος Παῦλος μᾶς ἐρωτᾶ: Ἀπὸ ὅλα
τὰ ἀγαθὰ ποὺ ἔχουμε ποιό εἶναι αὐτὸ ποὺ δὲν τὸ λάβαμε ἀπὸ τὸν Θεό; Ἄν, λοιπόν,
ἀναλογισθοῦμε τί ἔχουμε λάβει ἀπὸ τὸν Θεό, θὰ ἀναγνωρίσουμε ἀμέσως ὅτι τὸ πᾶν
ὀφείλουμε σ’ Αὐτόν. Ὅσα λάβαμε ἀπὸ τὸν Θεὸ δὲν εἶναι οὔτε τὰ μικρότερα
χαρίσματα οὔτε τὰ ἐλαχιστότατα ἀγαθά. Ἡ ἴδια ἡ ὕπαρξή μας, ἡ ζωή μας, ἡ φύση
καὶ τόσα ἄλλα ἀγαθὰ εἶναι βέβαιο ὅτι δὲν προέρχονται ἀπὸ μᾶς, ἀλλὰ εἶναι δωρεὲς
τοῦ Θεοῦ καὶ ἐμεῖς δὲν εἴμαστε τίποτε ἄλλο, παρὰ οἱ διαχειριστὲς τῶν ἀγαθῶν
Του.
Δὲν πρέπει ὁ
ἄνθρωπος νὰ εἶναι φίλαυτος καὶ νὰ ἐπιθυμεῖ μόνο νὰ λαμ-βάνει. Εἶναι ἀπαραίτητο
καὶ νὰ μεταδίδει. Δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ ὑπάρχουν συνάνθρωποί μας ποὺ νὰ
στεροῦνται τῶν βασικῶν ἀγαθῶν καὶ νὰ μὴ βρί-σκεται κάποιος νὰ τοὺς συνδράμει,
νὰ μὴν ὑπάρχει κάποιος γιὰ νὰ τοὺς φροντίσει.
Γιατὶ ὁ
Χριστιανὸς δὲν ζεῖ ὡς μονάδα, ἀλλὰ ὡς κοινωνία. Καὶ κοι-νωνία σημαίνει νὰ
εἴμαστε ὅλοι κοινωνοὶ τῶν διαφόρων ἀγαθῶν, νὰ μεταδίδει τὰ χαρίσματά του ὁ ἕνας
στὸν ἄλλον, ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «τὸ ὑμῶν περίσσευμα εἰς τὸ ἐκείνων
ὑστέρημα, ἵνα καὶ τὸ ἐκείνων πε-ρίσσευμα γένηται εἰς τὸ ὑμῶν ὑστέρημα, ὅπως
γένηται ἰσότης».