ΙΕΡΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΞΑΝΘΗΣ
ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ
ΞΑΝΘΗ 07-11-2021
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
«Η ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ»
Χιλιάδες λαοῦ
ἀκολουθοῦσαν τόν Χριστό, καθώς πορευόταν πρός τό σπίτι, ὅπου τόν εἶχε καλέσει ὁ
ἀρχισυνάγωγος Ἰάειρος γιά νά θεραπεύσει τήν βαριά ἀσθενοῦσα, μονάκριβη κόρη
του. Καί μάλιστα «συνέπνιγον αὐτόν», δηλαδή εἶχαν κολλήσει ἐπάνω του, ὥστε νά
δημιουργεῖται ἕνα κινούμενο ἀνθρώπινο τεῖχος. Μοναδική εὐλογία νά μπορεῖς ν'
ἀκουμπήσεις τόν ἴδιο τόν Χριστό. Κι ὅμως, οἱ ὄχλοι συνωθοῦνται ἀσυγκίνητοι,
κυριευμένοι ἀπό ἐπιπόλαιη περιέργεια νά δοῦν τόν Χριστό νά θαυματουργεῖ, χωρίς
νά τούς ἀγγίζει τίποτε βαθύτερο, ἀδιάφοροι γιά ὁτιδήποτε πνευματικό. Καί μέσα
σέ ὅλους αὐτούς, μόνη μία γυναίκα, ταλαιπωρημένη ἀπό τό πρόβλημά της, ἔχοντας
χάσει ὅλη της τήν περιουσία προσέρχεται γεμάτη πίστη, στό θεῖο ἔλεος.
Καί ἔρχεται
μήν τολμώντας νά διεκδικήσει, χωρίς ν' ἀνοίξει τό στόμα της, πιστεύοντας ὅτι
δέν εἶναι ἄξια ν' ἀπασχοληθεῖ μαζί της ὁ Διδάσκαλος. Τό μόνο πού θέλει εἶναι
ἁπλῶς νά τόν ἀκουμπήσει. Κι αὐτή ἡ ἐπαφή, πού γίνεται χωρίς ἐξωτερικά νά διαφέρει
ἀπό τά ἀκουμπίσματα τῶν λοιπῶν ἀνθρώπων στόν Χριστό, ἐπιφέρει τέτοια ἀνατροπή
καί ἀποκάλυψη πού τήν καθιστᾶ ἄξια μνείας ἀνά τούς αἰῶνες, ὅπου κηρύσσεται τό
Εὐαγγέλιο.
«Τίς ὁ
ἀψάμενός μου;», ρωτᾶ ὁ Χριστός ὅταν οἱ ὄχλοι τόν συνθλίβουν, γιά νά καταδείξει
τήν διαφορά τῆς πίστης καί τῆς ταπείνωσης πού διέκριναν τήν συγκεκριμένη ψυχή
ἀπό ὅλες τίς ἄλλες. Κι ἐνῶ καί ἄλλοι
ἐνδεχομένως ἀπό τούς παρόντες νά εἶχαν ἀνάγκη θαυμαστῆς θεραπείας, αὐτή
ἐνεργεῖται μόνο στήν γυναίκα πού τήν λαμβάνει, ἀκριβῶς γιατί διέφερε ἀπό ὅλους
τούς ἄλλους.
Ἡ μόνη πού δέν
έκανε «ὅ,τι ὅλοι οἱ ἄλλοι», εἶναι καί ἡ μόνη ποῦ εὐεργετεῖται. Ὄχι μόνο γιατί
λαμβάνει τήν θεραπεία, ἀλλά γιατί ἐπιβραβεύεται μέ κάτι πολύ ἀνώτερο: «Πορεύου
εἰς εἰρήνην». Δηλαδή, ὁ Χριστός μας τήν ἐπιβραβεύει γιά τόν τρόπο τῆς ζωῆς της,
γιά τό γεγονός ὅτι πορεύεται μέ ἐνσυνείδητα πιστεύματα καί ξεκάθαρη στάση
ἀπέναντί του, χωρίς νά συναγελάζεται, νά συμμορφώνεται καί νά ὑποτάσσεται
καιροσκοπικά, γι' αὐτό καί τῆς παραγγέλλει νά συνεχίσει νά ζεῖ ἔτσι.
Νά μήν ἔχει ἀμφιβολίες γιά τό ὅτι αὐτό πού ἔκανε ἦταν τό σωστό καί νά ἀναπαύεται πνευματικά στόν δρόμο τῆς πίστης καί τῆς ταπείνωσης πού ἔχει ἐπιλέξει.
ΕΚ
ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
