ΙΕΡΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΞΑΝΘΗΣ
ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ
ΞΑΝΘΗ 09-4-2023
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ
ΚΥΡΙΑΚΗΣ
«Η ΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ»
Σεισμός
στα Ιεροσόλυμα! Θριαμβευτική υποδοχή! Ο λαός σε αναταραχή! Άλλοι να κόβουν
κλαδιά από τους φοίνικες και να τα επισείουν θριαμβευτικά κατά την είσοδο του
Χριστού στην Αγία Πόλη. Άλλοι να στρώνουν ρούχα για να μην πατήσουν χώμα όχι
μόνον τα πόδια του μεγάλου Διδασκάλου, αλλά ούτε καν τα πόδια του υποζυγίου
του. Άλλοι να φωνάζουν με αλαλαγμούς χαράς και προσμονής. Κι όλοι να στριμώχνονται
γύρω Του περιμένοντας ένα νεύμα, μία προσταγή, το έναυσμα για να τον
ανακηρύξουν βασιλιά του Ισραήλ, με ό,τι αυτό συνεπαγόταν τότε.
Όσοι
ήταν παρόντες όταν ανέστησε ο Χριστός τον Λάζαρο, τεσσάρων ημερών νεκρό,
διηγούνταν το θαύμα που έζησαν. Αυτοί που άκουγαν ενθουσιάζονταν, μεταφράζοντας
τα πάντα χρησιμοθηρικά, ιδιοτελώς και συμφεροντολογικά. Δεν δόξαζαν τον Θεό ως
κυρίαρχο της ζωής και του θανάτου. Αντιμετωπίζοντας τον Χριστό σαν χρηστικό
αντικείμενο, δόξαζαν το «υπερόπλο» του Ισραηλ, το οποίο θα ανάσταινε τους
νεκρούς στις μάχες και θα θεράπευε τους τραυματίες, δημιουργώντας μια
ακατανίκητη δύναμη…
Πόση
αλλοίωση των κινήτρων και των προθέσεων του Χριστού! Πόση αλλοίωση του ήθους,
το οποίο κήρυττε! Γι’ αυτό και ο Ιησούς σιωπά! Δεν τους λέει τίποτε. Μένει
σιωπηλός γιατί δεν θέλει να κάνει τίποτε που να παρερμηνευθεί ως αποδοχή από
τον ίδιο αυτής της αλλοίωσης, που η ανθρώπινη ιδιοτέλεια και ο καιροσκοπισμός
επιφυλάσσουν στο κήρυγμα και τα θαύματά του. Αντίθετα, πριν ολ’ αυτά, μία
γυναίκα, η Μαρία, η αδελφή του Λαζάρου, καθώς ο Χριστός φιλοξενούνταν με
τιμητικό δείπνο στο σπίτι τους, παρόντων του Λαζάρου και της διακονούσης
Μάρθας, αγοράζει πολύτιμο μύρο, και με αυτό πλένει τα πόδια Του σκουπίζοντάς τα
με τα μαλλιά της, ένδειξη ευγνωμοσύνης και αφοσίωσης. Και ο Χριστός το
αποδέχεται πλήρως, δεν αντιδρά, αντιθέτως υπερασπίζεται την Μαρία στις
ιδιοτελείς αιτιάσεις του Ιούδα ότι κακώς χύθηκε τόσο πολύτιμο μύρο κι ότι θα
έπρεπε να εκποιηθεί και τα χρήματα να δοθούν στους φτωχούς.
Αδελφοί, σήμερα, καθώς μπαίνουμε στην τελική ευθεία για το Πάσχα, η Εκκλησία αντιπαραβάλλει τις ανθρώπινες στάσεις έναντι του Χριστού. Από την μια οι συμφεροντολογικές, οι ενθουσιαστικές, οι εγκοσμιοκρατικές. Από την άλλη η ολοκάρδια πίστη, η εν αληθεία κατανόηση και η θυσία. Ο Κύριος ευαρεστήθηκε και υπερασπίστηκε την δεύτερη, απορρίπτοντας τις πρώτες. Εμείς ποιά στάση θα τηρήσουμε έναντι του «ερχόμενου προς το εκούσιο πάθος» Χριστού;
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
