ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΞΑΝΘΗΣ
ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ
ΞΑΝΘΗ 03-04-2022
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
«Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ»
Τό γεγονός πού μᾶς ἀφηγεῖται τό
σημερινό ἀνάγνωσμα ἀπό τό εὐαγγέλιο τοῦ Μάρκου τοποθετεῖται ἀμέσως μετά τήν
κάθοδο τοῦ Χριστοῦ ἀπό τό ὅρος Θαβῶρ.
Μετά τήν δόξα τῆς Μεταμορφώσεως
συναντᾶ ὁ Χριστός τόν ἀνθρώπινο πόνο. Ἕνας πονεμένος πατέρας παρακαλεῖ τόν
Χριστό νά θεραπεύσει τό ἄρρωστο παιδί του, πού οἱ μαθητές του στάθηκαν
ἀνίσχυροι νά θεραπεύσουν.
Βρίσκει λοιπόν ὁ Χριστός μπροστά
του ἀπό τήν μία μεριά τήν πονεμένη καί πάσχουσα ἀνθρωπότητα, ἀπό τήν ἄλλη τούς
ἐκπροσώπους του πού δέν μποροῦν νά τήν βοηθήσουν. Καί σάν νά μήν φθάνουν αὐτά,
βλέπει καί τούς γραμματεῖς καί φαρισαίους τούς θεολόγους τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, νά
προσπαθοῦν νά κλονίσουν τήν πίστη τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ. Ὅλα αὐτά θά κάνουν
τόν Χριστό νά πεῖ τήν φράση «ὤ γενεά ἄπιστος, ἕως πότε πρός ὑμᾶς ἔσομαι;».
Προσφέρει τήν
θεραπεία στό ἄρρωστο παιδί πού βρίσκεται μπροστά του καί τό ὁποῖο «παιδιόθεν»
βασανίζεται ἀπό τήν φοβερή ἀσθένεια. Πρίν ὅμως ἀπό τήν θεραπεία, ρωτᾶ τόν
πατέρα τοῦ παιδιοῦ ἐάν μπορεῖ νά πιστεύσει, γιατί τά πάντα εἶναι δυνατά γι’
αὐτόν πού πιστεύει. Καί ὁ δυστυχής πατέρας μέ δάκρυα στά μάτια ἀφήνει νά
ἐκδηλωθεῖ ἡ πάλη πού γίνεται μέσα του λέγοντας: «Πιστεύω, κύριε· βοήθει μου τῇ
ἀπιστίᾳ».
Ὁμολόγει τήν
πίστη του στήν δύναμη τοῦ Χριστοῦ μέ τόν ὁποῖο συνομιλεῖ, συγχρόνως ὅμως
ἀναγνωρίζει καί τήν ἀπιστία πού τόν συνδέει μέ ὅλη τήν ἁμαρτωλή γενεά του.
Παλεύει μεταξύ
πίστεως καί ἀπιστίας, μεταξύ της ἔντονης ἐπιθυμίας του νά παρουσιαστεῖ ὅσο
γίνεται μέ περισσότερη πίστη καί τῆς εἰλικρινοῦς διαπιστώσεως ὅτι ἡ πίστη του
αὐτή εἶναι ἐλλιπής.
Ἡ πίστη κάνει
κατορθωτά τά ἀκατόρθωτα, αὐτά ποῦ ἡ ἀνθρώπινη λογική θεωρεῖ τόσο σταθερά καί
καθιερωμένα, ὥστε ἡ ἀλλαγή τους νά φαίνεται ἀδύνατη· «μετακινεῖ βουνά», κατά
τήν παροιμιακή ἔκφραση πού χρησιμοποιεῖ ὁ Χριστός σέ ἄλλη περίπτωση,
μεταμορφώνει τήν ἀνθρώπινη ἀθλιότητα σέ δόξα.
Ἡ πίστη ἰσχυροποιεῖται μέ τήν προσευχή καί μέ τήν νηστεία. Μ’ αὐτά τά δύο διοχετεύεται ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ στόν πιστεύοντα ἄνθρωπο, ὥστε ἡ πίστη του νά γίνεται ὁλοένα πιό ζωντανή καί ὡς ἐκ τούτου πιό θαυματουργική μέσα στή κοινωνία.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
