Τετάρτη 31 Μαΐου 2017

ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗΤΟΣ ΣΤΟΝ ΘΕΟ

Είσαι πολύ αγαπητός στον Θεό

Το χαμόγελο είναι μεταδοτικό. Έχεις ποτέ προσέξει πώς ομορφαίνει ένας χώρος όταν μπαίνει μέσα κάποιος που πάντα χαμογελά, είναι πάντα χαρούμενος και κάθε φορά χαιρετά με ζεστασιά τους άλλους; Τι καλύτερο δώρο μπορείς να δώσεις στον διπλανό σου από ένα ειλικρινές χαμόγελο;

Πριν από πολλά χρόνια, πήρα ένα μονοπάτι που προχωρούσε βαθιά σε ένα δάσος του Όρεγκον, όταν είδα ξαφνικά μπροστά μου έναν νεαρό καθισμένο πάνω σε ένα κούτσουρο. Η αφετηρία του μονοπατιού απείχε κάπου τέσσερα μίλια από το σημείο και μου φάνηκε παράξενο που βρήκα αυτόν τον άνθρωπο μόνο, τόσο βαθιά μέσα στο δάσος. Ήταν τόσο βυθισμένος στις σκέψεις του, που αισθάνθηκα την ανάγκη να του ζητήσω να με συγχωρέσει που τον ξάφνιασα. Κάτι είπα για την ομορφιά της θείας δημιουργίας και τον ρώτησα αν ήθελε να μοιραστούμε το κολατσιό και τον καφέ μου. Κάθισα στο κούτσουρο δίπλα του, άνοιξα το σακίδιό μου και του έδωσα το μισό από το φαγητό μου.

Αποτέλεσμα εικόνας για καθισμενος σε κουτσουρο

Μετά από λίγο, στράφηκε προς το μέρος μου, μου έδειξε ένα περίστροφο και μου είπε ότι είχε έρθει στο απομακρυσμένο αυτό σημείο για να αυτοκτονήσει. Μάλιστα όταν εμφανίστηκα με τη μακριά γενειάδα μου, τα μακριά μαλλιά και το μαύρο ράσο μου, νόμιζε ότι ήμουν ένας άγγελος σταλμένος από τον Θεό. Προσευχόταν λέει να τον συγχωρήσει ο Θεός γι’ αυτό που ετοιμαζόταν να κάνει.

Τον διαβεβαίωσα ότι είχα σάρκα και οστά και ότι δεν ήμουν άγγελος. Πρόσθεσα όμως ότι με έστελνε ο Θεός με ένα μήνυμα γι’ αυτόν. Το μήνυμα έλεγε ότι ήταν πολύ αγαπητός στον Θεό και ότι η περίοδος αυτή της απελπισίας γρήγορα θα περνούσε.

Μου έδωσε το περίστροφό του, το οποίο έβαλα στο σακίδιό μου, και κουβεντιάσαμε πολλή ώρα για τη ζωή του.

Για πολλά χρόνια αναρωτιόμουν ποια κατεύθυνση άραγε να πήρε ο άνθρωπος αυτός μετά από τη συνάντησή μας στο δάσος. Αναρωτιόμουν ακόμη τι θα είχε συμβεί αν συνέχιζα τη πεζοπορία χωρίς να σταθώ να τον χαιρετίσω, χωρίς να του προσφέρω ένα χαμόγελο και μισό σάντουιτς.

Κάθε φορά που παραμερίζουμε τον εαυτό μας και βάζουμε μπροστά τον Χριστό, γινόμαστε δικοί Του αγγελιοφόροι.


Πηγή: Μικρά εωθινά, Γέροντος Τρύφωνος του Βάσον, εκδ. Εν πλω, 2017 σελ.9-11.

Σάββατο 27 Μαΐου 2017

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ 28/5-3/6/2017 Ι.Ν.ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΒΑΦΕΪΚΩΝ ΞΑΝΘΗΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΒΑΦΕΪΚΩΝ


ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ  28/05/17 - 03/06/17


ΚΥΡΙΑΚΗ  28/05/2017
07:00π.μ. Θεία Λειτουργία

ΤΡΙΤΗ  30/05/2017
18:00μ.μ. Μι­κρὸ Ἀ­πο­δει­πνο – Χαι­ρε­τι­σμοὶ τῆς Θε­ο­τό­κου – Ὁ­μι­λί­α

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ   02/06/2017
18:00μ.μ. Ἐ­σπε­ρι­νὸς – Τρι­σά­γι­ον κε­κοι­μη­μέ­νων

ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ 03/06/2017
07:00π.μ. Θεία Λειτουργία – Τρι­σά­γι­ον κε­κοι­μη­μέ­νων
10:00π.μ.  Γενικό τρι­σά­γι­ον κε­κοι­μη­μέ­νων εἰς τὸ κοι­μη­τή­ρι­ον
18:00μ.μ. Ἐ­σπε­ρι­νὸς 
  

Ο ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ

Παρασκευή 26 Μαΐου 2017

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ π.ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ (π.ΛΥΒΙΟΥ)

Συνέντευξη στη Φιλία Σαριδάκη
-ΕΡ.Θα ήθελα να μας περιγράψετε με λίγα λόγια για τη ζωή της και πως βρεθήκατε τελικά να ακολουθείτε το δρόμο του Θεού. Ήσασταν πάντα βαθιά θρησκευόμενος ή είναι κάτι που προέκυψε σταδιακά;
-ΑΠ. Γεννήθηκα στο Ηράκλειο της Κρήτης, μεγάλωσα στο Μασταμπά,  τελείωσα το 2ο Γενικό Λύκειο Ηρακλείου στην Θέρισσο και έφυγα για την Ιερατική σχολή της Τήνου, έπειτα πέρασα με εξετάσεις στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Κρήτης, και κατόπιν στην Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης.
Η αλήθεια είναι ότι μέχρι τα μέσα των Λυκειακών μου σπουδών δεν είχα καμία σχέση με την Εκκλησία και δε φανταζόμουν ποτέ ότι θα μπορούσα να αφιερώσω την ζωή μου στον Θεό. Δε μπορώ να πω ότι είχα κάτι στο μυαλό μου για το μέλλον μια και ο τότε υπαρξιακός προσανατολισμός μου περισσότερο επικεντρωνόταν στο τώρα της ζωής. Ανήκα βλέπετε στην ροκ μουσική και ζωή. Γιατί τότε το ροκ ήταν τρόπος ζωής.
-Τι ήταν τελικά αυτό το στοιχείο που σας έκανε να αλλάξετε γνώμη, να πείτε ότι «ο δικός μου δρόμος είναι αυτός του Θεού και θα τα αφήσω όλα πίσω μου»…
-Είναι κάτι πολύ προσωπικό που σπάνια έως καθόλου το μοιράζομαι μια και πιστεύω ότι τέτοιες εμπειρίες ανήκουν σε εκείνη την ανεκδιήγητη ιστορία της ψυχής μας. Ωστόσο ήμουν ένα ιδιαίτερα ανήσυχο παιδί και νέος, με πολύ έντονα κοινωνικά και υπαρξιακά ερωτήματα. Κάποια στιγμή του βίου μου, ο Χριστός και οι αλήθειες του λόγου Του καθώς και το γεγονός ότι έδινε μια βιωματική απάντηση στον θάνατο ήταν κάτι που δε μπόρεσε να με αφήσει αδιάφορο. Θέλησα να ζήσω αυτό το αλλιώς της ύπαρξης που ο Χριστός έφερε στην ανθρωπότητα ως μια πρόταση ζωής. Άρχισε να με απασχολεί η Σωτηρία, αλλά όχι με την αυτή την απλοϊκή έννοια μιας μεταφυσικής και μόνο απολαβής, αλλά ως ακεραιότητα και πληρότητα ζωής, που ξεκινά από εδώ και συνεχίζεται στο επέκεινα. Σωτηρία σημαίνει ότι μένω σώος. Δηλαδή ολόκληρος, σε εν Χριστώ πληρότητα.  
- Παρ΄ότι πλέον ζείτε στον Πύργο , γρήγορα η φήμη σας εξαπλώθηκε και πολλοί μίλησαν για έναν ιερέα έξω από τα τετριμμένα. Που αποδίδετε αυτό το ζεστό κύμα αγάπης και την εμπιστοσύνη των νέων; Έχουμε ανάγκη να βλέπουμε και ιερείς που μιλούν τη «γλώσσα» της εποχής, γιατί κατά κάποιους υπάρχει και η πολύ συντηρητική πλευρά της Εκκλησίας.
-Η εκκλησία ένα ένας μεγάλος οργανισμός. Έχει μια απίστευτη δισχίλιετή παράδοση, οπότε στο σώμα της, υπάρχουν όλες οι τάσεις, οι εκφράσεις, οι προσωπικότητες, που ενώνονται όμως στην κοινή πίστη και αγάπη προς τον Χριστό. Δεν νομίζω λοιπόν ότι υπάρχει μόνο η συντηρητική πλευρά, αλλά και η προοδευτική και ριζοσπαστική. Όλοι όμως ανήκουμε στην μια αγία εκκλησία του Χριστού.
"Αντιστέκομαι σε κάθε μορφή σταριλίκι"
Εμένα δε μου αρέσει να με κατατάσσουν. Απλά ανήκω στην εκκλησία ως ένα απλό μέλλος της. Δεν με απασχολεί και προσπαθώ να αντιστέκομαι σε κάθε μορφή σταριλίκι. Είμαι απλά ένας παπάς. Τίποτε περισσότερο. Η φήμη δεν είναι καλό πράγμα. Έχω γράψει, ότι συκοφαντία και έπαινος ίδια φυλακή. Σημασία έχει να είμαστε ο εαυτός μας. Ο Θεός ζητά την  αυθεντικότητα μας, αυτό που έχουμε χάσει. Τώρα εάν στην προσπάθεια μου να είμαι ο εαυτός μου, κάποιοι άνθρωποι χαίρονται, δόξα τω Θεώ. Αλλά δεν το αναλύω ούτε με απασχολεί. Η μεγάλη δυσκολία είναι να είμαστε αληθινοί.
-Πότε ολοκληρώνεται το νέο σας βιβλίο με ποιο θέμα ασχολείστε; Ποιες θεωρείτε ότι είναι οι μεγάλες αδυναμίες που κάνουν τους ανθρώπους να λυγίζουν και να «χάνουν»  το νόημα της ζωής και τι τους συμβουλεύετε;
Πιστεύω ότι σε ένα μήνα περίπου από σήμερα, θα έχω παραδώσει το νέο μου βιβλίο. Η έκδοση του, εάν όλα πάνε καλά, θα γίνει περίπου τον Νοέμβριο. Στο νέο αυτό βιβλίο ασχολούμαι με την «σιωπή» του Θεού μπροστά στο πόνο και τις δοκιμασίες των ανθρώπων, καθώς δε και στο ποια είναι η σχέση του Θεού με το κακό και το θάνατο.
Ο άνθρωπος είναι φοβισμένος, είναι φθαρτός και παίζει διαρκώς με την πλάτη στο τοίχο αφού υπάρχει ο θάνατος. Πίσω από τις περισσότερες αδυναμίες, κρύβεται το υπαρξιακό άγχος του θανάτου. Η δίψα του ανθρώπου για αιωνιότητα, δηλαδή για νόημα ζωής. Η αμαρτία και τα πάθη δεν είναι τίποτε άλλο, παρά το υποκατάστατο της απουσίας του Θεού. Η φύση δεν δέχεται ούτε ανέχεται κενά. Οπότε όταν δεν υπάρχει Θεός, και υψηλό νόημα πρέπει κάτι να μπει στην θέση του, και τότε βάζουμε τα πάθη. Γι αυτό τον αμαρτωλό δεν πρέπει να τον καταφρονούμε και καταδικάζουμε, αλλά να τον αγκαλιάζουμε και να τον κατανοούμε. Να δούμε τι προσπαθεί να κρύψει πίσω από ένας πάθος. Τα πάθη είναι ανάγκες που πήραν λάθος δρόμο έκφρασης και ικανοποίησης. Δηλαδή όπως λέει και ο στίχος, «Άλλα θέλω και άλλα κάνω….».
Δε μου αρέσει να συμβουλεύω αλλά να κουβεντιάζω και να διαλέγομαι, ωστόσο εάν κάτι θα ήθελα να πω προς τους συνανθρώπους μου, είναι να κοιτάξουν βαθιά μέσα τους, να κατέβουν στην κόλαση τους, να επιτρέψουν στον εαυτό τους να δει το σκοτάδι και τις πληγές τους, κι από εκεί να βρουν τους δρόμους των αδιεξόδων τους. Να θυμούνται ότι κανείς δεν πήγε στο παράδεισο δίχως να ζήσει την κόλαση. Σε αυτό το ταξίδι μην πάνε όμως μόνοι τους, συντροφιά ας είναι ο Χριστός. Κάνει όμορφη και γλυκιά παρέα, ειδικά όταν όλοι οι άλλοι θα είναι απόντες.
-Στο facebook και το blog σας plibyos.blogspot.gr μιλάτε για τα πάντα, ακόμα και τις ανθρώπινες αδυναμίες. Πρόκειται όμως πάντα για μια πρωτοποριακή προσέγγιση μέσω της τεχνολογίας που δεν έχουν συνηθίσει οι ιερωμένοι. Πως αντέδρασαν οι πιστοί και οι ιερείς;
Εγώ προσωπικά δεν αντιμετώπισα κάποια προβλήματα. Μόνο χαρά και θετικότητα. Σίγουρα θα υπάρχουν και αυτοί που δεν θα τους αρέσουμε, αλλά είναι απολύτως φυσιολογικό. Δεν γίνεται να αρέσουμε σε όλους ή να λένε όλοι καλά λόγια. Το θέμα είναι δικό μας. Δηλαδή το πώς θα καταφέρουμε να απαλλαγούμε από το καθρέφτισμα στο βλέμμα του άλλου. Να λαμβάνουμε τόσο πολύ σοβαρά την άποψη του για εμάς και την ζωή μας. Πιστέψτε με δεν υπάρχει μεγαλύτερη τυραννία.
Μικρά και μεγάλα θαύματα
-Έχετε να θυμηθείτε περιστατικά ανθρώπων που ζήτησαν τη βοήθειά σας, ανθρώπων που βοηθήθηκαν από το Θεό, που βίωσαν το θαύμα με το δικό τους τρόπο;
Δεν υπάρχει ζωή και άνθρωπος που να μην έχει μαρτυρία της παρουσίας του Θεού. Δεν γίνεται αυτό. Απλά εμείς προσπερνάμε την καθημερινότητα δίχως να είμαστε παρόντες. Κοιτάμε αλλά δεν βλέπουμε. Δεν είμαστε παρόν στην ζωή μας. Τότε ποια θαύματα να δούμε; Ξέρετε θαύμα δεν είναι μόνο να περπατήσει ένας ανάπηρος ή να βρει το φως του ένας τυφλός. Ο Χριστός με τα θαύματα αυτά δεν θέλει να εντυπωσιάσει αλλά να φανερώσει ένα άλλο τρόπο ζωής και μάλιστα την Βασιλεία Του, που εκεί δεν θα υπάρχουν τα φαινόμενα της φθοράς, του πόνου και του θανάτου.
Θαύμα κατά τους πατέρες της εκκλησίας, είναι η ίδια η ζωή και ο άνθρωπος. Το κάθε τι που μες στην καθημερινότητα προσπερνάμε η αποδίδουμε στην τύχη. Όχι δεν υπάρχει τύχη. Υπάρχει ο Θεός που είναι γεμάτος εκπλήξεις. Και μάλιστα εκεί που δεν το περιμένουμε.
Το θαύμα έρχεται πάντα εκεί που δεν το περιμένεις. Όταν το ζητάς και το περιμένεις γεμίζεις άγχος και αγωνία, και τότε το μπλοκάρεις. Ο Θεός έρχεται όταν είμαστε στην κόλαση δίχως να χάνουμε την αίσθηση του παραδείσου. Κάθε μέρα ο Θεός γράφει μια απίστευτη ιστορία, ας μάθουμε να την διαβάζουμε. Θυμάμαι μια κοπέλα με καρκίνο που μου έλεγε, «πάτερ το πιο μεγάλο θαύμα για μένα είναι ότι μπόρεσα να δω πράγματα που δεν έβλεπα, να εκτιμήσω εκείνα που περιφρονούσα και να σταματήσω σε αυτά που περιφρονητικά προσπερνούσα. Μετά τον καρκίνο όλα είναι αλλιώςΟ Θεός άνοιξε την ψυχή μου. Και να, εχθές περπάτησα στην παραλιακή, ένιωσα το αεράκι να χαϊδεύει το μάγουλο μου, πίστεψε με πάτερ, βίωσα απίστευτή χαρά μόνο γι αυτό». Δόξα τω Θεώ. Θαύμα είναι ένα «ψιτ» του Θεού, για να κοιτάξουμε αλλιώς την ζωή.
-Εσείς έχετε να διηγηθείτε προσωπική εμπειρία που δεν μπόρεσε να εξηγηθεί με τη λογική αλλά μόνο με την παρουσία του Θεού;
Καταλαβαίνω τι εννοείτε, αλλά προσωπικά δεν θέλω να λέω τίποτα για την εσωτερική μου ζωή. Το πιο μεγάλο θαύμα συντελείτε στα πρόσωπα των ανθρώπων όταν χαμογελούν σε ένα κόσμο οδύνης. Κάπου είχα γράψει, «όταν μου χαμογελάς πιστεύω στην Ανάσταση…», και εγώ είχα πολλές αιτίες στην ζωή μου να μην χαμογελώ κι όμως αντέχω να καλημερίζω τον Θεό στο πρόσωπο του άλλου. Ας κρατήσουμε αυτό…


ΠΗΓΗ: www.neakriti.gr

Πέμπτη 25 Μαΐου 2017

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΑΛΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

Δ Ε Λ Τ Ι Ο  Τ Υ Π Ο Υ

Μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἐπετείου τῆς Ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως (29ης Μαΐου 1453), ἡ Ἱερά Μητρόπολις Ξάνθης καί Περιθεωρίου πραγματοποιεῖ ἐκδήλωση, τήν Δευτέρα 29η Μαΐου καί ὥρα 20:00, στό Δημοτικό Ἀμφιθέατρο Ξάνθης, εἰς μνήμην τοῦ Αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου Παλαιολόγου καί τῶν ὑπερασπιστῶν τῆς Βασιλευούσης.
Οἱ μαθητές τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Γυμνασίου-Λυκείου Ξάνθης σέ συνεργασία μέ συλλόγους τῆς πόλεώς μας θά παρουσιάσουν τήν ἐκδήλωση μέ τίτλο «Μνήμη Ἀλώσεως», μέ τήν χρήση πολυμέσων, ἐνῶ χορωδίες θά ἀποδώσουν δημοτικά τραγούδια γιά τήν ἅλωση. 
 
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ


ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΞΑΝΘΗΣ
        ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ                                                  
                                                                       ΞΑΝΘΗ  28-05-2017

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
«Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»
περικοπ πού διαβάζεται σήμερα, Κυριακή τν γίων Πατέρων τς Α' Οκουμενικς Συνόδου, ποτελε μέρος τς «ρχιερατικς προσευχς» το Κυρίου, τς προσευχς δηλαδή πού πηύθυνε Χριστός πρός τόν Θεό Πατέρα λίγο πρίν πό τό πάθος Του. Σ' ατή τήν προσευχή Μέγας ρχιερέας Χριστός χει συγκεντρωμένο τό νδιαφέρον του στό ργο πού ρχισε μέσα στόν κόσμο καί πού θά συνεχίσουν ο μαθητές το.  Γι' ατό κριβς τό ργο πού δέν εναι λλο παρά κκλησία, παρακαλε τόν Θεό Πατέρα.
Ο μαθητές του πού εναι ο πρτοι γέτες τς κκλησίας δέν προέρχονται π’ ατόν τόν κόσμο λλ' πό τόν Θεό «Σοί σαν καί μοί ατούς δέδωκας». Ζον μως καί δρον μέσα στόν κόσμο, ποῖος χει σάν χαρακτηριστικά του τήν μαρτία, τή φθορά, τή διάσπαση. Γι' ατό καί ρχηγός τς κκλησίας, τώρα πού πλησιάζει ρα τς «δόξας» του - καί δόξα ατή εναι σταυρός καί συνάμα νάσταση καί πιστροφή στόν Θεό Πατέρα- παρακαλε διαίτερα: «Πάτερ γιε, τήρησον ατούς ν τ νόματί σου, να σιν ν καθώς μες»
νότητα τς κκλησίας βρίσκεται στό πίκεντρο τν σκέψεων καί τς προσευχς το Κυρίου, νότητα κατά τό πρότυπό της νότητας τῆς γίας Τριάδος. άν διάσπαση καί τό κομμάτιασμα το κόσμου σέ λληλομισούμενες μάδες εναι τό ποτέλεσμα τς μαρτίας, δηλαδή τς πομακρύνσεως πό τόν Θεό, νότητα τς κκλησίας ποτελε πόδειξη τς θείας καταγωγς καί προελεύσεώς της. Μόνο Θεός μπορε νά συνάζει τά «διηρημένα»· μόνο Χριστός μπορε νά κάνει «τά μφότερα ν»  μόνο τό γιο Πνεμα εναι νοποιός ρχή καί συνεκτική δύναμη τν νθρώπων, εναι ατό πού, κατά τόν μνογράφο, «λον συγκροτε τόν θεσμόν τς κκλησίας». Τριαδικός Θεός, μέ λλα λόγια, εναι γγυητής καί τό θεμέλιό τῆς «μίας, γιας, καθολικς καί ποστολικς κκλησίας».
φόσον μως κκλησία ζε μέσα στόν κόσμο, κίνδυνος τς διαιρέσεως πάρχει πάντοτε, κίνδυνος πού φείλεται στόν πειρασμό το συμβιβασμο τν χριστιανν μέ τίς δυνάμεις ατο του κόσμου. ταν μως καθένας μας ποβλέπει στή «δόξα» πρός τήν ποία πέβλεπε καί Χριστός, δηλαδή στήν δό το πάθους καί τς θυσίας γιά τόν δελφό, ταν εναι συνδεδεμένος μέ τήν κεφαλή το σώματος, τόν Χριστό, καί μέ τούς πιστούς πού εναι τά λλα μέλη το σώματος, σύμφωνα μέ τήν εκόνα πού συνηθίζει νά χρησιμοποιε γιά τήν κκλησία Ἀπόστολος Παλος τότε «ζωή αώνιος» γιά τήν ποια γίνεται λόγος στήν ρχιερατική Προσευχή το Χριστο ρχίζει δη πό τώρα.                                                         ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ