ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
229η
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
2020
Πρός τόν Ἱερό Κλῆρο καί τόν εὐσεβῆ Λαό
τῆς καθ΄ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Ζοῦμε τό μυστήριο τῆς
σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου. Πῶς ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος; Πῶς ἦρθε στή γῆ ἐνῶ
συγχρόνως βρισκόταν στόν οὐρανό; Πῶς συνελήφθη στήν μήτρα τῆς Παρθένου; Εἶναι ἐρωτήματα
τῆς ἀνθρώπινης λογικῆς, «Οὐ φέρει τὸ μυστήριο ἔρευνα» ψάλλει ὅμως ἡ Ἐκκλησία
μας.
Τό μυστήριο ἀπαιτεῖ
σιγή. Δέν πρόκειται γιά σιγή ἀδιαφορίας οὔτε γιά σιγή ἀμφιβόλων λογισμῶν. Εἶναι
σιγή δέους καί κατανύξεως. Ἔτσι τό ἐξηγεῖ ὁ ἱερός Χρυσόστομος «Τό κατά φύσιν
ζητείσθω, τό δέ ὑπέρ φύσιν σιγῇ τιμάσθω», ὅτι εἶναι φυσικό νά τό ἐξετάζουμε, ὅτι
εἶναι ὑπερφυσικό νά τό τιμοῦμε μέ τήν σιωπή.
Χριστούγεννα σήμερα
καί δοξάζουμε τόν Θεό ἐπαναλαμβάνοντας τόν ἀγγελικό ὕμνο «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ
καί ἐπί γῆς εἰρήνη».
Ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου ἦταν,
εἶναι καί θά εἶναι τό παναθρώπινο αἴτημα στόν πλανήτη μας.
Ὅμως τά συμφέροντα, οἱ
ἐγωισμοί προκαλοῦν καί σήμερα πολεμικές συρράξεις, σκοτώνονται ἄνθρωποι, ἀναγκάζονται
νά ἀφήσουν σπίτια, περιουσίες, τούς τάφους τῶν πατέρων τους, μέ πρόσφατα τά
γεγονότα στήν Ἀρμενία.
Ἀλλά καί ἐκεῖ πού δέν
ὑπάρχει πόλεμος οἱ ψυχές μας δέν εἶναι εἰρηνικές, ταραχή, φόβος, ἀπορία καί ἀπελπισία
βασιλεύουν μέσα καί γύρω μας.
Σήμερα ὁ πλανήτης ὁλόκληρος
ἀπειλεῖται ἀπό ἕναν θανατηφόρο ἀόρατο ἐχθρό, πού προσέβαλε ἑκατομμύρια
συνανθρώπων μας. Νόσησαν ἄνθρωποι νοσηλευόμενοι στά νοσοκομεῖα διασωληνωμένοι, ἔφυγαν
ἀπό τήν ζωή πάνω ἀπό ἕνα ἑκατομμύριο.
Μπήκαμε σέ καραντίνα,
ἔκλεισαν ἐκκλησίες, σχολεῖα, νέκρωσε ἡ ἀγορά, περιορίσθηκαν οἱ ἄνθρωποι στά
σπίτια τους. Φοβᾶται ὁ ἕνας νά πλησιάσει τόν ἄλλο. Τίποτα δέν ἔμεινε στή ζωή
μας ὅπως τά γνωρίζαμε μέχρι τῶρα. Ὅλα τά αὐτονόητα χάθηκαν. Κάθε βεβαιότητα ἐξαφανίσθηκε
καί τήν θέση τους πῆραν ἕνα ἄσχημο παρόν καί ἕνα ἀβέβαιο μέλλον.
Πρωτόγνωρα τά φετινά
Χριστούγεννα. Μιά ἀνατροπή ὅσων θεωρούσαμε δεδομένα μέχρι σήμερα.
Καί βλέπει κανείς
πόσο ἀδύναμος, πόσο ἀνίσχυρος εἶναι ὁ ἄνθρωπος στό ἀποκορύφωμα τῆς ἐπιστήμης, τῆς
τεχνολογίας, τῶν ἀνακαλύψεών του, καί εἶναι ἡ στιγμή πού θά πρέπει νά στρέψει
τά μάτια του καί τήν ἐλπίδα του στόν Θεό, τόν ὁποῖο ἐξόρισε ἀπό τή ζωή του.
Στό θεό πού γιά μᾶς
τούς ἀνθρώπους ἦρθε στήν γῆ καί ἔγινε ἄνθρωπος.
Στόν θεό πού
περπάτησε δίπλα μας, σκούπισε τά δάκρυά μας, σήκωσε τόν σταυρό μας, γιάτρεψε τά
πάθη μας, συγχώρεσε τά ἁμαρτήματά μας.
Στόν Θεό πού μᾶς ἔδωσε
τό σῶμα Του καί τό αἷμα Του σάν φιλί ζωῆς γιά νά ζήσουμε, τό φάρμακο πού ἐξασφαλίζει
τήν ἀνοσία σέ ὅλους μας.
Στόν Θεό πού
περιμένει νά οἰκοδομήσουμε ξανά τήν σχέση μας μαζί Του.
Νά ξαναβάλουμε τόν
Χριστό στήν ζωή μας, νά γεννηθεῖ στήν ψυχή μας, γιά νά ἀναγεννήσει μέσα μας τήν
ἐλπίδα.
Νά μᾶς βγάλει ἀπό τίς
ἀπορίες μας, νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τά ἀδιέξοδά μας, νά μᾶς φέρει τήν χαρά στήν
ζωή μας.
Πρέπει νά ὁμολογήσουμε
ἀδελφοί ὅτι πήραμε λάθος δρόμο καί πρέπει νά ἀλλάξουμε πορεία, ἔχοντας ὅμως ὁδηγό,
φάρο καί ὁδοδείκτη τόν ἀστέρα πού ὁδήγησε τούς μάγους στό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ
γιά νά συναντήσουμε τόν Χριστό.
Παρακαλῶ καί ἱκετεύω
τόν ἐνανθρωπήσαντα Κύριο νά φυγαδεύσει τήν θανατηφόρο μάστιγα σέ τόπο ἔρημο καί
ἄνυδρο, νά θεραπεύσει τούς νοσούντας ἀδελφούς μας, νά ἀναπαύσει τίς ψυχές ἐκείνων
πού ἔφυγαν στήν αἰωνιότητα, νά θωρακίσει τούς ἰατρούς καί νοσηλευτές, ὅλους
τούς ἐργαζομένους στόν χῶρο τῆς ὑγείας πού δίδουν καθημερινά ἕναν ὑπεράνθρωπο ἀγῶνα
γιά τόν συνάνθρωπό μας, καί εὔχομαι ἀδελφοί Καλά Χριστούγεννα καί πλούσια τήν
χάρη τοῦ ἐνανθρωπίσαντος Κυρίου μας.
Διάπυρος πρός τόν τεχθέντα Κύριον
εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ο ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
