ΙΕΡΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΞΑΝΘΗΣ
ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ
ΞΑΝΘΗ
15-05-2022
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
«ΟΤΑΝ ΠΡΟΣΤΑΖΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ»
«Ὁ παραλυτικὸς τῆς εὐαγγελικῆς
περικοπῆς κοίταξε τὸν ξένο ξαφνιασμένος. Τί ἐρώτηση ἦταν αὐτή ποὺ τοῦ ἀπηύθυνε;
Ἂν ἤθελε, λέει, νὰ γίνη ὑγιής; Μὰ ζητοῦσε καὶ τίποτε ἄλλο; Τριάντα ὀκτὼ
ὁλόκληρα χρόνια ζοῦσε μ' αὐτὴν τὴν λαχτάρα. Ἡ ἐλπίδα τῆς θεραπείας τὸν ἔκανε νὰ
παραμένει τόσον καιρὸ σ’ αὐτὸν τὸν θαυματουργικὸ τόπο τῆς Βηθεσδᾶ -προσμένοντας
τὸ Θαῦμα. Ὅμως ἦταν μόνος, ὁλομόναχος. Οὔτε ἕναν ἄνθρωπο δὲν εἶχε νὰ τὸν «βάλει
στὴ δεξαμενή, ὅταν τὸ νερὸ ταραχθῆ». Τὰ μάτια του ἔλαμψαν ἀπὸ μιὰ ἀναπάντεχη
ἐλπίδα.
Ἀλλὰ ἡ πρώτη
ἔκπληξη ἦταν ὅταν ἄκουσε τὴν ἀπάντηση. «Σήκω ἐπάνω, πάρε τὸ κρεβάτι σου καὶ
περπάτησε». Αὐτὸ ποὺ χρόνια τώρα καρτεροῦσε, τοῦ δινόταν ἔτσι ἀπροσδόκητα, σὲ
μιὰ στιγμή πού δέν το περίμενε. Τὸ βλέμμα του, ταραγμένο, ἐπίμονο, στυλώθηκε
στὸ βαθὺ καὶ γαλήνιο βλέμμα τοῦ Κυρίου. Σὲ’ κεῖνα τὰ λίγα δευτερόλεπτο κρίθηκε
κάτι μεγάλο.
Ὁ παραλυτικὸς
ὑπακούει στὴν προσταγὴ τοῦ Χριστοῦ, παραμερίζοντας κάθε ἐπιφύλαξη καὶ μ’ αὐτὴ
του τὴν στάση μᾶς δίνει ἕνα θαυμάσιο πρότυπο γιὰ τὸ πῶς πρέπει νὰ δεχόμαστε τὶς
ἐκ πρώτης ὄψεως «παράδοξες» ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ. Θά μποροῦσε ἴσως νά σκεφθεῖ, ὅταν ἄκουσε τό
«ἔγειραι, ἆρον τόν κράβαττον σου», «Ἐγώ δέν μπορῶ νά γυρίσω πάνω στό κρεβάτι
μου καί θά τό πάρω στόν ὦμο μου;» Τίποτα ὅμως δὲν ἀναστέλλει τὴν θέληση του νὰ
ὑπακούσει.
Πολλές φορές
ὁρισμένες ἐντολές τοῦ Χριστοῦ ἠχοῦν παράδοξα μέσα μας. Τό λογικό μας, ἡ ἁμαρτωλή καρδιά μας
δυσκολεύονται νά τίς ἀποδεχθοῦν. Ὅμως παρά τόν πρῶτο δισταγμό μας, ἄς
φροντίζουμε νά τίς ἐκτελοῦμε μέ ἐμπιστοσύνη. Καί πάνω στήν προσπάθεια ὁ Θεός θά
μᾶς δίνει σάν ἐπιβράβευση τήν δύναμη πού ἀπαιτεῖται.
Ἐδῶ ὅμως θά
κριθεῖ ἡ ὑπακοή μας στό Χριστό. Ἀν μείνουμε στίς ἐπιφυλάξεις μας, θά παραμείνουμε παράλυτοι στό κρεβάτι τῆς
ἀνειλικρίνειας, τῆς χαλαρότητας, τῆς ἁμαρτίας. Ἄν ὅμως σπεύσουμε νά ὑπακούσουμε
καί νά ἐκτελέσουμε πρόθυμα τήν ἐντολή τοῦ Χριστοῦ, θά παίρνουμε δύναμη ἐξ ὕψους
καί θά βλέπουμε τά ἀδύνατα νά γίνονται δυνατά.
