ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΕ ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ)

 

ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Ε´ 1 - 10

1 Δικαιωθέντες οὖν ἐκ πίστεως εἰρήνην ἔχομεν πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, 2 δι’ οὗ καὶ τὴν προσαγωγὴν ἐσχήκαμεν τῇ πίστει εἰς τὴν χάριν ταύτην ἐν ᾗ ἑστήκαμεν, καὶ καυχώμεθα ἐπ’ ἐλπίδι τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ. 3 οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν, εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται, 4 ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα, 5 ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ Πνεύματος ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν. 6 ἔτι γὰρ Χριστὸς ὄντων ἡμῶν ἀσθενῶν κατὰ καιρὸν ὑπὲρ ἀσεβῶν ἀπέθανε. 7 μόλις γὰρ ὑπὲρ δικαίου τις ἀποθανεῖται· ὑπὲρ γὰρ τοῦ ἀγαθοῦ τάχα τις καὶ τολμᾷ ἀποθανεῖν. 8 συνίστησι δὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ Θεὸς, ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανε. 9 πολλῷ οὖν μᾶλλον δικαιωθέντες νῦν ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ σωθησόμεθα δι’ αὐτοῦ ἀπὸ τῆς ὀργῆς. 10 εἰ γὰρ ἐχθροὶ ὄντες κατηλλάγημεν τῷ Θεῷ διὰ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, πολλῷ μᾶλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ·

 

ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ

 

ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Ε´ 1 - 10

1 Αφοῦ λοιπὸν ἐγίναμεν δίκαιοι διὰ τῆς πίστεως, ἔχομεν εἰρήνην μετὰ τοῦ Θεοῦ διὰ τῆς μεσιτείας τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, 2 ὁ ὁποῖος διὰ τῆς πίστεώς μας εἰς αὐτὸν μᾶς ἔχει ἤδη φέρει εἰς τὴν κατάστασιν αὐτὴν τῆς χάριτος, εἰς τὴν ὁποίαν στέκομεν στερεά. Καὶ δὲν τρέμομεν τώρα τὴν θείαν ὀργήν, ἀλλὰ καυχώμεθα ἐλπίζοντες, ὅτι θὰ ἀπολαύσωμεν τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ. 3 Δὲν καυχώμεθα δὲ μόνον διὰ τὴν δόξαν, ποὺ ἐλπίζομεν, ἀλλὰ καυχώμεθα καὶ διὰ τὰς θλίψεις, διότι γνωρίζομεν, ὅτι ἡ θλῖψις παράγει σιγά - σιγὰ ὡς μόνιμον καὶ τέλειον ἔργον τὴν ὑπομονήν, 4 ἡ δὲ ὑπομονὴ παράγει ἀρετὴν δοκιμασμένην καὶ τελείαν, ἡ δοκιμασμένη δὲ ἀρετὴ παράγει τὴν ἐλπίδα εἰς τὸν Θεόν. 5 Ἡ ἐλπὶς δὲ αὐτὴ δὲν ἐντροπιάζει καὶ δὲν διαψεύδει αὐτὸν ποὺ τὴν ἔχει. Εἶναι δὲ ἀδύνατον νὰ μᾶς ἐντροπιάσῃ ἡ ἐλπίς μας αὐτή, διότι ἡ πρὸς ἡμᾶς ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, πρὸς τὸν ὁποῖον ἐλπίζομεν, ἐξεχύθη καὶ ἐπλημμύρισε μέσα εἰς τὰς καρδίας μας μὲ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ποὺ μᾶς ἐδόθη ὡς ἀρραβὼν τῆς ἐλπίδος μας. 6 Εἶναι δὲ πράγματι ἀξιοθαύμαστος καὶ μοναδικὴ ἡ ἀγάπη, ποὺ μᾶς ἔδειξεν ὁ Θεός. Διότι, ὅταν ἀκόμη ἡμεῖς ἤμεθα ἀσθενεῖς πνευματικῶς καὶ δὲν ἠδυνάμεθα νὰ ἐργασθῶμεν τὸ καλὸν καὶ νὰ ἀπαλλαγῶμεν μόνοι μας ἀπὸ τὴν ὀργήν, ὁ Χριστὸς εἰς κατάλληλον χρόνον, ποὺ εἶχεν ὁρίσει ὁ Θεός, ἀπέθανε διὰ νὰ σώσῃ ἀνθρώπους ἀσεβεῖς. 7 Τοῦτο δὲ ἀποδεικνύει πράγματι τὴν μεγάλην τοῦ Θεοῦ ἀγάπην, διότι μόλις καὶ μετὰ βίας θὰ εὑρεθῇ ἄνθρωπος νὰ ἀποθάνῃ γιὰ κάποιον δίκαιον. Διότι διὰ τὸν ἀγαθὸν ἴσως λάβῃ κανεὶς τὴν τόλμην νὰ ἀποθάνῃ. 8 Ὁ Θεὸς ὅμως δεικνύει περιτράνως τὴν ἀπὸ τὰ βάθη του ἀγάπην πρὸς ἡμᾶς, διότι, ὅταν ἀκόμη ἤμεθα ἡμεῖς γεμᾶτοι ἁμαρτίας, ὁ Χριστὸς ἀπέθανε δι’ ἡμᾶς. 9 Πολὺ περισσότερον λοιπὸν τώρα, ποὺ ἐγίναμεν δίκαιοι μὲ τὸ αἷμα καὶ τὴν θυσίαν τοῦ Χριστοῦ, θὰ σωθῶμεν δι’ αὐτοῦ ἀπὸ τὴν μέλλουσαν ὀργήν. 10 Διότι, ἐάν, ὅταν ἤμεθα ἐχθροί, ἐσυμφιλιώθημεν πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τοῦ θανάτου τοῦ Υἱοῦ του, πολὺ περισσότερον τώρα, ποὺ ἐσυμφιλιώθημεν, θὰ σωθῶμεν διὰ τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος δὲν ὑπάρχει πλέον ἀνάγκη νὰ ἀποθάνῃ, ἀλλὰ ζῇ ἔνδοξος εἰς τοὺς οὐρανοὺς ὡς μεσίτης ὑπὲρ ἡμῶν.

ΠΗΓΗ: www.saint.gr