ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
215η
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
2018
Πρός
τόν Ἱερό Κλῆρο καί τόν εὐσεβῆ Λαό
τῆς
καθ΄ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Χριστούγεννα
Ἀδελφοί
Ἡ Μητρόπολη τῶν ἑορτῶν κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη
τόν Χρυσόστομο. Τό μέγα μυστήριο τῆς πίστεως καί τῆς εὐσεβείας συνίσταται στό ὅτι
ὁ Αἰώνιος, ὁ Ἄναρχος, ὁ Ἀπρόσιτος, ὁ Ἀκατάληπτος, ἀλλά Φιλάνθρωπος Θεός
κατέβηκε στή γῆ καί ἔγινε ἄνθρωπος. Αὐτή ἡ φανέρωση τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο μας,
στήν ζωή μας καί στήν ἱστορία εἶναι «πάντων τῶν καινῶν καινότατον, τό μόνον
καινόν ὑπό τόν ἦλιον» κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό.
Ὁ Ὦν γίνεται, ὁ Ἄναρχος ἄρχεται». Ὁ
Δημιουργός καί Κτίστης γίνεται δημιούργημα. Τό θεῖο μυστήριο, τό κεκρυμένο ἀπό
τούς αἰώνες, τό ἄγνωστο ἀκόμα καί στούς ἀγγέλους, ἀποκαλύπτεται τώρα στήν ἐκ
παρθένου γέννηση τοῦ Χριστοῦ στή Βηθλεέμ.
«Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί πού ἐγεννήθη ὁ
Χριστός». Γεννήθηκε στή Φάτνη Ἐκεῖνος πού φιλοξενήθηκε στά σπλάχνα τῆς
θεοτόκου. Χώρησε ὁ ἀχώρητος πού δέν τόν χωροῦν οἱ οὐρανοί, χώρεσε μέσα στόν χῶρο
καί στόν χρόνο, στή Φάτνη, χωράει μέσα στό Ἅγιο Ποτήριο.
Αὐτές τίς μέρες ψάλλουμε στίς
καταβασίες τῶν Χριστουγέννων, «Χριστός γεννᾶται δοξάσατε, Χριστός ἐξ οὐρανῶν ἀπαντήσατε,
Χριστός ἐπί γῆς ὑψώθητε».
Ὁ Χριστός κατέβηκε στή γῆ νά ἀνέβει ὁ ἄνθρωπος
στόν οὐρανό. Ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά γίνει ὁ ἄνθρωπος κατά χάριν Θεός.
Ἄν
κανείς ρίξει μιά ματιά στόν σύγχρονο κόσμο διαπιστώνει ὅτι σκληρύναμε.
Ἡ ἀγάπη, ἡ συμπόνια, ἡ αἰσιοδοξία
δύσκολα πλέον βρίσκουν στήν καρδιά μας ἔδαφος μαλακό καί εὔφορο γιά νά ριζώσουν
καί νά ἀνθίσουν.
Σπόρο ἐλπίδας στέλνουν σήμερα οἱ οὐρανοί.
Ἄγγελοι διαλαλοῦν τά θυρανοίξια τοῦ Παραδείσου. Σοφοί μάγοι ἀπό τήν ἀνατολή ἐγκαταλείπουν
τίς ἐλπίδες ἑνός ἀλαζονικοῦ πολιτισμοῦ καί ἀναζητοῦν τήν ζωηφόρο ἐλπίδα στήν
ταπεινή φάτνη πού ἀποδείχθηκε ἰσχυρότερη ἀπό ἡγεμόνες καί συστήματα.
Ἁπλοί βοσκοί φτάνουν στήν κοιτίδα τῆς
πιό γλυκιᾶς ἐλπίδας καί προσκυνοῦν τό σαρκωμένο ὅραμα μιᾶς καινούριας ζωῆς, μιᾶς
καλύτερης κοινωνίας, θεμελιωμένης στήν δικαιοσύνη στήν εἰρήνη καί τήν ἀγάπη.
Τά γήϊνα Χριστούγεννα ξεκίνησαν ἀπό
καιρό. Οἱ πόλεις στολίστηκαν, φωτίστηκαν, ἔστησαν «Χριστουγεννιάτικα χωριά»,
χριστουγεννιάτικα δέντρα μέ μουσικές ἐκδηλώσεις. Πῶς εἶναι ὅμως τά φετινά
Χριστούγεννα, ἔχουν χαρά ἤ ἔχουν πόνο; Ἔχουν φῶς τά Χριστούγεννα φέτος; Αὐτό τό
φῶς εἶναι ἐσωτερικό ἤ μόνο ἐξωτερικό; Εἶναι κάποια ἐρωτήματα ἀδελφοί.
Τήν ἑπομένη τῶν Χριστουγέννων ἀφοῦ
σβήσουν τά φῶτα τί γίνεται; Τό πιό θλιβερό μετά τήν γιορτή εἶναι οἱ κάδοι, ἐκεῖ
φαίνεται τό στίγμα τοῦ πολιτισμοῦ μας. Ἐκεῖ ὑπάρχουν τά καμμένα φῶτα τῆς γιορτῆς,
σπασμένες γυαλιστερές μπάλες, τά μαραμένα δέντρα, τά περισσεύματα τῶν φαγητῶν,
γιατί ἡ κρίση δέν χτυπάει μέ τόν ἴδιο τρόπο ὅλες τίς πόρτες. Ἐκεῖ στούς κάδους
κάποιοι ἀνώνυμοι θά ψάξουν νά βροῦν τά θαμμένα Χριστούγεννα.
Γιατί τά Χριστούγεννα σήμερα τά ζοῦμε
σέ δυό ἐπίπεδα. Στό πρῶτο ζοῦμε τά λαμπρά καί χορτάτα, στό δεύτερο ζοῦμε τά
θαμμένα καί πεταμένα.
Αὐτά τά δεύτερα Χριστούγεννα θά τά ἀναζητήσουν
οἰ φτωχοί, οἱ ἄστεγοι ἀδελφοί μας, ἐκεῖνοι γιά τούς ὁποίους κουνάμε τό κεφάλι ὅταν
τούς βλέπουμε. Τά γήϊνα, τά κοσμικά Χριστούγεννα ὅταν τελειώνουν ἀφήνουν πίσω ἕνα
ἐσωτερικό, ἀπροσδιόριστο κενό, μιά μυστική μελαγχολία.
Γι’ αὐτά τά Χριστούγεννα κουραζόμαστε
καί ξοδεύουμε. Ἀδιάφορα καί κουρασμένα τά ζοῦμε, γρήγορα καί εὔκολα τά ξεχνοῦμε.
Ὅμως τί σχέση μπορεῖ νά ἔχει μέ αὐτά τά Χριστούγεννα ὁ Χριστός, ἀναρωτηθήκαμε;
Ἐκτός ὅμως ἀπό τά Χριστούγεννα τού
περιτυλίγματος ἀδελφοί ὑπάρχουν καί τά Χριστούγεννα τά ἀληθινά, τά Χριστούγεννα
μέ τόν Χριστό. Εἶναι αὐτά πού βιώνει ὁ πιστός μέ τήν μετάνοια καί τήν ἐξομολόγηση,
τήν συμμετοχή στή θεία Εὐχαριστία, μέ τήν ἀληθινή ἀγάπη γιά τόν διπλανό του ὅλο
τό χρόνο καί ὄχι μόνο μερικές ἡμέρες τόν Δεκέμβριο.
Εἶναι τά Χριστούγεννα τῆς πραγματικῆς
καί μόνιμης χαρᾶς, τήν ὁποία χαρά εὔχομαι πλούσια σέ ὅλους ἀδελφοί.
Διάπυρος πρός τόν τεχθέντα Κύριον εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ο ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
