ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΞΑΝΘΗΣ
ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ
ΞΑΝΘΗ 20-11-2022
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
«Ο ΑΦΡΟΝ»
Μέ αὐτόν τόν
χαρακτηρισμό προσφωνεῖ τόν πλεονέκτη πλούσιο ὁ Χριστός στήν σημερινή εὐαγγελική
περικοπή. «Ἄφρον», τοῦ λέει, «αὐτή τήν νύχτα τελειώνει ἡ ζωή σου, Τί θά τά
κάνεις ὅλα αὐτά, πού μέ νοσηρή ἰδιοτέλεια θησαύρισες;
Ἦταν εὔφορη ἡ
χρονιά ἐκείνη, ἔδωσε πολλούς καρπούς καί ὁ πλούσιος «διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ». Τί θά κάνω, πῶς θά
τούς ἐξασφαλίσω. Μόνος του συζητᾶ, μέ τόν ἑαυτό του συσκέπτεται. Τά ὅρια στά ὁποῖα κλείνονται οἱ σκέψεις του
καί οἱ προοπτικές του, εἶναι τό «ἐγώ». Θὰ κατεδαφίσω τὶς ἀποθῆκες μου καί θὰ
κτίσω μεγαλύτερες καὶ θὰ συγκεντρώσω ἐκεῖ ὅλα τὰ γενήματά μου καὶ τὰ ἀγαθὰ
μου». Λὲς καὶ μόνος του τὰ φύτεψε, τὰ πότισε, τὰ μάζεψε. Γι’ αὐτὸν δὲν ὑπάρχουν
ἐργάτες ποὺ δούλεψαν, γῆ, βροχή, ἄνεμοι ποὺ βοήθησαν.
Ὅλα τὰ βλέπει
σὰν γεννήματά του. Γι’ αὐτό, ἀφοῦ τὰ συνάξει,
σκέπτεται νὰ πεῖ: «Ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθά, γιὰ πολλὰ
χρόνια· ἀναπαύσου, φάγε, πίε, εὐφραίνου». Ἐδῶ πλέον κορυφώνεται ἡ παράκρουση:
«Ψυχή, φάγε, πίε»... Μὰ τί λοιπὸν εἶναι
ἡ ἀνθρώπινη ὕπαρξη; Ἔτσι ἱκανοποιεῖται;
Μὲ σιτάρι καὶ κρασί; Τὰ πάντα βρίσκονται σὲ μιὰ φοβερὴ σύγχυση στὸν ἄνθρωπο ποὺ
κλείνεται ἀποκλειστικὰ στὸν ἑαυτό του, ποὺ σκέπτεται μόνο τὸ ἄτομό του, ποὺ
ἀγνοεῖ τούς ἄλλους πού πεινοῦν.
Πολλοὶ
δυστυχῶς καὶ στὴν ἐποχὴ μας ζοῦν μέσα σ' αὐτὴ τὴν σύγχυση. Συγκεντρώνουν
χρήματα, κτήματα, περιουσίες, γιὰ νὰ τὰ ἀπολαύσουν μόνοι τους ἢ τὸ πολὺ μέσα σ'
ἕνα μικρό, στενὸ οἰκογενειακὸ περιβάλλον, χωρίς νά ἐνδιαφέρονται καθόλου γιά
τίς ἀνάγκες τῆς κοινωνίας, γιά τόν πόνο καί τήν πείνα, πού μαστίζουν τούς
συναθρώπους τους.
Μιά δεύτερη
πραγματικότητα πού διαφεύγει ἀπό τόν ἄνθρωπο τῆς σημερινῆς περικοπῆς εἶναι ὅτι
ἀδυνατεῖ νά καταλάβει πώς δέν εἶναι μόνιμος στήν γῆ. Ὅσα καί ἀν κατορθώνουμε νά συγκεντρώσουμε δέν
πρόκειται νά παραμείνουν γιά πάντα στά χέρια μας. Μιά μέρα ἀργά ἤ γρήγορα θά
φύγουμε ἀπό αὐτήν ἐδῶ τήν ζωή χωρίς καμμία ἀποσκευή ὅπως ἤρθαμε.
Κάποια μέρα θά
ἀκουστεῖ ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ: «Ἄφρον ταύτη τῇ νυκτί τήν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπό
σοῦ, ἅ δέ ἡτοιμάσας τίνι ἔσται;» Περαστικοί εἴμαστε ἀπ' αὐτὴ τὴν γῆ ἀδελφοί. Ἂς
τὸ σκεπτόμαστε συχνότερα αὐτό. Λέει ὁ
Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος: «Ἀτμίς γάρ ἔσται ἡ ζωή ἡ πρός ὀλίγον φαινομένη,
ἔπειτα δέ ἀφανιζομένη».
ΕΚ ΤΗΣ
ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
