Το πέμπτον Αναστάσιμον εωθινόν δοξαστικόν
ιδιόμελον.
Ποίημα Λέοντος βασιλέως του σοφού.
Ήχος ΠΛ. Α’
Ω
των σοφών σου κριμάτων Χριστέ! πώς Πέτρω μεν τοις οθονίοις μόνοις, έδωκας
εννοήσαί σου την Ανάστασιν, Λουκά δέ και Κλεόπα, συμπορευόμενος ωμίλεις, και ομιλών,
ουκ ευθέως σεαυτόν φανεροίς; Διό και ονειδίζη, ώς μόνος παροικών εν Ιερουσαλήμ,
και μή μετέχων των εν τέλει βουλευμάτων αυτής. Αλλ” ο πάντα, προς το του
πλάσματος συμφέρον οικονομών, και τας περί σού προφητείας ανέπτυξας, και εν τω
ευλογείν τον άρτον, εγνώσθης αυτοίς, ών και πρό τούτου αι καρδίαι, προς γνώσίν
σου ανεφλέγοντο. Οι και τοις Μαθηταίς συνηθροισμένοις, ήδη τρανώς εκήρυττόν σου
την Ανάστασιν, δι” ης ελέησον ημάς.
Ω
πόσο σοφές είναι οι αποφάσεις Σου, Χριστέ, πώς δηλαδή έδωσες την δυνατότητα
στον Πέτρο μόνο από τα αφημένα στον τάφο Σου οθονια να εννοήσει την ανάστασή
Σου ενώ με τον Λουκά και τονΚλεώπα συζητούσες, καθώς πορευόσουν μαζί τους στον
εξοχικό δρόμο! Και ενώ τους μιλούσες, δεν τους φανέρωσες κατ’ ευθείαν τον Εαυτό
Σου. Γι’ αυτό και Σε ειρωνεύονται, γιατί μόνον Εσύ, κατά τη γνώμη τους,
κατοικούσες στην Ιερουσαλήμ και δεν είχες πάρει είδηση για τις δίκες και τις
αποφάσειςτων αρχόντων της που είχαν ληφθεί εκεί. Αλλά Συ που τα πάντα
κατευθύνεις προς το συμφέρον του πλάσματός Σου, δηλαδή του ανθρώπου, και τις
προφητείες που σ’ Εσένα αναφέρονταν τους ανέπτυξες, και την ώρα που ευλογούσες
τον άρτο τους αποκαλύφθηκες. Έτσι όμως, οι καρδιές τους πήραν φωτιά
αναγνωρίζοντας Σε και έτρεξαν στους συγκεντρωμένους μαθητές στην Ιερουσαλήμ να
κηρύξουν την ανάστασή Σου, με τη δύναμη της οποίας ελέησέ μας.
Απόδοση,
Μοναχής Θεοδοσίας
ΠΗΓΗ:www.orp.gr
