Το
δεύτερον Αναστάσιμον εωθινόν δοξαστικόν ιδιόμελον.
Ποίημα
Λέοντος βασιλέως του σοφού.
Ήχος
Β’
Μετά μύρων
προσελθούσαις, ταις περί την Μαριάμ Γυναιξί, και διαπορουμέναις, πώς έσται
αυταίς τυχείν του εφετού, ωράθη ο λίθος μετηρμένος, και θείος Νεανίας,
καταστέλλων τον θόρυβον αυτών της ψυχής’ Ηγέρθη γαρ φήσιν, Ιησούς ο Κύριος, διό
κηρύξατε τοις κήρυξιν αυτού Μαθηταίς, εις την Γαλιλαίαν δραμείν, και όψεσθε
αυτόν, αναστάντα εκ νεκρών, ώς ζωοδότην και Κύριον.
Οι μυροφόρες γυναίκες
που περιστοίχιζαν την Μαριάμ, με μύρα ήλθαν στον τάφο του Χριστού, και
απορούσαν, για το πώς θα επετύγχαναν αυτό που ποθούσαν, να μυρώσουν δηλαδή τον
Κύριο, γιατί φοβόνταν το μέγεθος του λίθου. Αλλά να, είδαν τον λίθο να έχει
μετακινηθεί και ένας θείος νέος καθησύχαζε τον θόρυβο και την αναταραχή των
ψυχών τους. Κι αυτό συνέβη διότι ο Άγγελος τους έλεγε πως αναστήθηκε ο Χριστός
και Κύριος. Γι’ αυτό αναγγείλετε στους μαθητές Του, που θα κηρύξουν την
ανάστασή Του, να τρέξουν στην Γαλιλαία, όπου και θα Τον δουν αναστημένο εκ των
νεκρών, ως Δωρεοδότην της ζωής και Κύριον.
Απόδοση
Μοναχής Θεοδοσίας
ΠΗΓΗ: http://www.orp.gr
