ΙΕΡΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΞΑΝΘΗΣ
ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ ΞΑΝΘΗ 21-06-2015
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ
ΚΥΡΙΑΚΗΣ
«ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟ
ΑΓΧΟΣ»
Ἀνάγκες
ποικίλες πιέζουν τὸν ἄνθρωπο κάθε ἐποχῆς. Καὶ ἡ μέριμνα γιὰ τὸ αὔριο ἀποτελεῖ
συνήθως τρόπο ζωῆς. Δὲν ταλαιπωρεῖ μόνο τοὺς οἰκονομικὰ ἀδύνατους∙ ταράζει καὶ
τοὺς εὐκατάστατους. Αὐτοὶ δὲν ἀνησυχοῦν γιὰ τὸ καθημερινό τους τραπέζι, ἀλλὰ
ταλαιπωροῦνται ἀπὸ ἄλλες ἀπαιτήσεις πού ἡ καταναλωτική κοινωνία ἀδιάκοπα
πολλαπλασιάζει.
Ἀπὸ αὐτὴ τὴν
ἀγχώδη μέριμνα ζητεῖ νὰ μᾶς ἐλευθερώσει ὁ Χριστός, λέγοντας: «Μὴ μεριμνᾶτε»,
μὴν ἀνησυχεῖτε, μὴν ἀφήνετε νὰ σᾶς τυραννοῦν ἀγωνιώδεις σκέψεις, σπᾶστε τά
δεσμά τῆς ἀνησυχίας μέ τήν ἐμπιστοσύνη πρός τόν Θεό.
«Δὲν ἀξίζει ἡ
ζωὴ περισσότερο ἀπὸ τὴν τροφή, καὶ τὸ σῶμα ἀπὸ τὸ ἔνδυμα;» Ὁ Θεὸς ποὺ μᾶς ἔδωσε
τὸ δῶρο τῆς ζωῆς, δὲ θὰ μεριμνήσει καὶ τὴ συντήρησή του; Ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ
ἐκδηλώνεται γιὰ ὅλα τὰ δημιουργήματα, ἀκόμη καὶ γιὰ τὰ πιὸ ἀσήμαντα. Τά πουλιά
πού πετοῦν ἐλεύθερα στόν οὐρανό τά κρινολούλουδα πού ντυμένα μέ χαρούμενα χρώματα
λικνίζονται στήν αὐρα τού κάμπου.
Ἡ ἐμπιστοσύνη
στὸ Θεὸ δὲ σημαίνει ἀδιαφορία τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὰ βιοτικά. Τὸ «μὴ μεριμνᾶτε»
τοῦ Χριστοῦ δὲ σημαίνει «μὴ ἐργάζεσθε». Ὁ Κύριος δὲ συνηγορεῖ σὲ μιὰ
παθητικότητα ἀπέναντι στὴ ζωή. Δὲν περιφρονεῖ τὴ σοβαρὴ καὶ ἐπίπονη ἐργασία. Μὲ
ἄλλη ἀφορμή, τὴν παραβολὴ τῶν ταλάντων, καταδικάζει τὴ ραθυμία. Ἐκεῖνο ποὺ
θέλει νὰ χτυπήσει ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ ἀγωνιώδης μέριμνα, ποὺ ταλαιπωρεῖ τὴν
ἀνθρώπινη ψυχή.
Ὁ Κύριος δὲν
ἀμφισβητεῖ ὅτι ἡ τροφὴ καὶ τὸ ἔνδυμα εἶναι ἀπαραίτητα. «Ὅλα αὐτὰ θὰ σᾶς
χορηγηθοῦν», μᾶς λέει. Τονίζει ὅμως μιὰ θεμελιώδη προϋπόθεση: «Ζητεῖτε πρῶτον
τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται
ὑμῖν.»
Συνιστᾶ μιὰ
δυναμικὴ καὶ ὑπεύθυνη τοποθέτηση μέσα στὴ ζωή, τονίζοντας ὅτι πρὶν ἀπ’ ὅλα
εἶναι ἡ «βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ», ἡ νέα πραγματιότητα ποὺ
ἐγκαινίασε Ἐκεῖνος μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὸ ἔργο Του, ἡ βασιλεία τῆς Ἀγάπης, ποὺ
ἀποτελεῖ τὸ σκοπὸ τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας. Σέ παλαιότερες ἐποχές στήν
καθημερινή επικοινωνία τῶν ἀνθρώπων ἄκουγε κανεῖς τό ‘’ἔχει ὁ Θεός’’, αὐτό
μαρτυρεῖ τήν ἐμπιστοσύνη πού ἔχει ὁ ἄνθρωπος στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ.
Τὸ
ζήτημα λοιπὸν εἶναι σὲ τί θὰ δώσουμε προτεραιότητα∙ ἂν θὰ προτάξουμε τὴν
ἐφαρμογὴ τῆς δικαοσύνης Του. Τὰ ὑπόλοιπα θὰ ἔρθουν μόνα τους. Ἐδῶ βρίσκεται τὸ
κλειδὶ γιὰ τὴν ἔξοδο τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸ δεσμωτήριο τῆς μέριμνας.
Εκ της ιερας
μητροπολεως
