Καθολικῆς α’ Ἐπιστολῆς
Πέτρου
τὸ Ἀνάγνωσμα
(Κεφ. 2, 11-24)
Ἀγαπητοί, παρακαλῶ ὑμᾶς,
ὡς παροίκους καὶ παρεπιδήμους, ἀπέχεσθαι τῶν σαρκικῶν ἐπιθυμιῶν, αἵτινες στρατεύονται
κατὰ τῆς ψυχῆς τὴν ἀναστροφὴν ὑμῶν ἐν τοῖς ἔθνεσιν ἔχοντες καλήν, ἵνα, ἐν ᾧ
καταλαλοῦσιν ὑμῶν ὡς κακοποιῶν, ἐκ τῶν καλῶν ἔργων ἐποπτεύσαντες, δοξάσωσι τὸν
Θεὸν ἐν ἡμέρᾳ ἐπισκοπῆς. Ὑποτάγητε οὖν πάσῃ ἀνθρωπίνῃ κτίσει διὰ τὸν Κύριον, εἴτε
Βασιλεῖ, ὡς ὑπερέχοντι, εἴτε Ἡγεμόσιν, ὡς δι’ αὐτοῦ πεμπομένοις εἰς ἐκδίκησιν μὲν
κακοποιῶν, ἔπαινον δὲ ἀγαθοποιῶν, ὅτι οὕτως ἐστὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀγαθοποιοῦντας
φιμοῦν τὴν τῶν ἀφρόνων ἀνθρώπων ἀγνωσίαν ὡς ἐλεύθεροι, καὶ μὴ ὡς ἐπικάλυμμα ἔχοντες
τῆς κακίας τὴν ἐλευθερίαν, ἀλλ’ ὡς δοῦλοι Θεοῦ. Πάντας τιμήσατε, τὴν ἀδελφότητα
ἀγαπᾶτε, τὸν Θεὸν φοβεῖσθε, τὸν Βασιλέα τιμᾶτε. Οἱ οἰκέται, ὑποτασσόμενοι ἐν
παντὶ φόβῳ τοῖς δεσπόταις, οὐ μόνον τοῖς ἀγαθοῖς καὶ ἐπιεικέσιν, ἀλλὰ καὶ τοῖς
σκολιοῖς. Τοῦτο γὰρ χάρις, εἰ διὰ συνείδησιν Θεοῦ ὑποφέρει τις λύπας, πάσχων ἀδίκως.
Ποῖον γὰρ κλέος, εἰ ἁμαρτάνοντες καὶ κολαφιζόμενοι ὑπομενεῖτε; ἀλλ’ εἰ ἀγαθοποιοῦντες
καὶ πάσχοντες ὑπομενεῖτε, τοῦτο χάρις παρὰ Θεῷ· εἰς τοῦτο γὰρ ἐκλήθητε, ὅτι καὶ
Χριστός ἀπέθανεν ὑπὲρ ἡμῶν, ἡμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμόν, ἵνα ἐπακολουθήσητε τοῖς
ἴχνεσιν αὐτοῦ. Ὃς ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ.
Ὃς λοιδορούμενος, οὐκ ἀντελοιδόρει, πάσχων οὐκ ἠπείλει, παρεδίδου δὲ τῷ κρίνοντι
δικαίως. Ὃς τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν αὐτὸς ἀνήνεγκεν ἐν τῷ σώματι αὐτοῦ ἐπὶ τὸ ξύλον, ἵνα
ταῖς ἁμαρτίαις ἀπογενόμενοι, τῇ δικαιοσύνῃ ζήσωμεν.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
11 Αγαπητοί,
σας παρακαλώ σαν πάροικοι και προσωρινοί κάτοικοι της γης, να απέχετε από τις
σαρκικές επιθυμίες οι οποίες στρατεύονται κατά της ψυχής. 12 Να έχετε
καλή τη συμπεριφορά σας μεταξύ των εθνικών, ώστε, ενώ σας καταλαλούν ως
κακοποιούς, να δοξάσουν το Θεό από τα καλά σας έργα, όταν τα παρατηρούν, κατά
την ημέρα της επίσκεψής του. 13 Υποταχτείτε σε κάθε ανθρώπινη
εγκατεστημένη εξουσία για χάρη του Κυρίου: είτε σε βασιλιά, επειδή
υπερέχει, 14 είτε σε ηγεμόνες, ως σταλμένους από αυτόν για τιμωρία των
κακοποιών και έπαινο των αγαθοποιών. 15 Γιατί έτσι είναι το θέλημα
του Θεού: αγαθοποιώντας να φιμώνετε την άγνοια των άφρονων ανθρώπων, 16 να
ζείτε ως ελεύθεροι, όμως να μην έχετε την ελευθερία σαν κάλυμμα πάνω στην
κακία, αλλά να ζείτε ως δούλοι του Θεού. 17 Όλους τιμήστε, την
αδελφότητα αγαπάτε, το Θεό να φοβάστε, το βασιλιά να τιμάτε. 18 Οι
οικιακοί δούλοι να υποτάσσεστε με κάθε φόβο στους οικοδεσπότες σας, όχι μόνο
στους αγαθούς και επιεικείς, αλλά και στους διεστραμμένους. 19 Γιατί
αυτό είναι χάρη, αν υποφέρει κανείς λύπες, πάσχοντας άδικα, εξαιτίας της
συνείδησης που δίνει ο Θεός. 20 Γιατί ποια δόξα σας ανήκει αν θα
υπομένετε, όταν αμαρτάνετε και σας χαστουκίζουν; Αλλά αν θα υπομένετε, όταν
αγαθοποιείτε και πάσχετε, αυτό είναι χάρη μπροστά στο Θεό. 21 Γιατί
σ’ αυτό κληθήκατε, επειδή και ο Χριστός έπαθε για χάρη σας, αφήνοντας πίσω του
υπόδειγμα για σας, για να ακολουθήσετε πάνω στα ίχνη του. 22 Αυτός
δεν έκανε αμαρτία ούτε βρέθηκε δόλος στο στόμα του. 23 Αυτός, όταν
τον έβριζαν, δεν ανταπόδιδε τις βρισιές, όταν έπασχε, δεν απειλούσε, αλλά
παραδινόταν σ’ Εκείνον που κρίνει δίκαια. 24 Αυτός ο ίδιος βάσταξε
τις αμαρτίες μας στο σώμα του πάνω στο ξύλο, για να ζήσουμε για τη δικαιοσύνη,
αφού πεθάνουμε ως προς τις αμαρτίες. με του οποίου τους μώλωπες
γιατρευτήκατε.
ΠΗΓΗ:www.users.sch.gr
